Het iets over halftien als ik de metro halte Krestovski eiland verlaat. Het schemert nog, pas tijdens mijn ochtendwandeling door het park begint het licht te worden, niet echt helder, want de hemel blijft grijs. De sneeuw is ten gevolge van het warme decemberweer geheel gesmolten. Ook van de ijslaag op het water is weinig over, de vaste wakvisser heeft zijn plek in het midden van de rivier verlaten. Even na vieren zal de duisternis weer intreden, allerminst een prettig vooruitzicht.
Op de een of andere manier dwingen deze korte dagen me altijd tot terugkijken op het jaar en het nadenken over het leven. Tijdens mijn tocht bedenk ik dat ik dit beter dit jaar helemaal kan overslaan, er is veel te veel gebeurd en het is op zich al een hele prestatie dat we de boel draaiende hebben kunnen houden. Trouwens het aftellen is begonnen, over een week worden de dagen alweer langer en de eerste week van januari heb ik vakantie, geen kantoor en geen school.
De komende twee weken heb ik een extra klasje, bestaande uit Andrej en Marina. Ze willen wat conversatielessen, omdat ze een veertiendaagse trip naar Kenia en Egypte geboekt hebben. Gewoon om een beetje zon te pakken, daar zou ik ook wel zin in hebben. Op het schoolplein hoorde ik vanmorgen een opa verontwaardigd opmerken dat het een oud en nieuw zonder sneeuw gaat worden. Een Hollandse jaarwisseling in Petersburg, ik kan het me nauwelijks voorstellen. Het weer speelt een beetje met ons, de ene dag is het min vijf en waait er een gure wind, de andere dag plus twee en regent het. Op het stoepje van het theater worden mijn ochtend bespiegelingen wreed onderbroken, omdat ik uitglijd, ik kan me nog net aan de deur vastgrijpen. Opgelucht betreed ik het gebouw.