Ik ben laat opgestaan. Ik heb wat spierpijn opgedaan in de talloze door onkruid overwoekerde perkjes en een Engelse les aan Vanja gegeven. Gelukkig kan ik met buurman Andrej naar de stad rijden. Thuis neem ik een snelle douche, trek wat schone kleren en geef de hevig mauwende kat wat te eten. Tegen vijven bereik ik Puskinkaja 10, het centrum voor avant-gardistische kunst. Het is zaterdag 4 september over een uurtje zal de première van de documentaire 'de Dronken Engel', het portret over Andy Kalinin en de opening van de tentoonstelling van zijn werken plaatsvinden. Zoals was te verwachten zijn de catalogi nog niet uit Moskou gearriveerd. In de galerie blijkt er niets te drinken te zijn, dus gaan Andre (de Hollandse, de regisseur van de film) en ik naar buiten en kopen in een winkeltje flink wat anderhalve liter bier flessen, vruchtensap en plastic bekers. Ksenja, de galeriehoudster adviseert ons de drank voorlopig in haar kantoortje op te bergen en pas na de vertoning te voorschijn te halen. Het zal wel zo horen, in ieder geval schenk ik wel een glas voor mezelf in, dan pas valt me op dat Andy niet erg nuchter is.
Rond kwart over vijf ontstaat er paniek onder de leiding van Pushkinkaja. De Engelse Consul is gearriveerd, waarom wordt die klote film niet subiet vertoond en waarom houdt er niet iemand even een speech en waarom is überhaupt de zaal allang open? Teveel vragen om een antwoord op te geven. Ik kijk even rond, maar kan echt geen Engelse lord ontwaren, wel zie ik een sjofel gekleed baboeskaatje. Even later stelt Andre me aan haar voor, ze is de voorzitter van de bond van kunstenaars in Sint Petersburg.
Consul of geen consul, Andre improviseert een speech, de strekking van zijn betoog is dat we indertijd niet wisten waarom we aan een film over Andy zijn begonnen en dat we dat nu eigenlijk nog steeds niet weten. De tolk die vrijwillig uit de toehoorders trad kan het ook niet meer helemaal volgen. Voordat Andre de draad volledig is kwijtgeraakt start hij de film. Mensen lopen weg, voor in de zaal lopen een paar kinderen te spelen, Andy rookt een sigaret op de gang. Dit was toch niet de wereldpremière die we in gedachte hadden.
Een half uur later is de zaal weer helemaal volgelopen en de galeriehoudster verzoekt Andrej dan ook om de film nog een keer te vertonen. Dit keer wordt er aandachtig gekeken en na afloop ontvangen we nog al wat complimenten. De tweede groep bezoekers blijft nog lang hangen, maar dat kan ook liggen aan het feit dat we drank te voorschijn hebben gehaald.