Stjas vigoditje?

Per metro reizen in de ochtendspits is afzien. Dat je evenveel betaalt als geluksvogels die wel kunnen zitten is nog tot daar aan toe, zij zijn de volgende keer aan de beurt om te staan. Ook begrijp ik nog steeds niet of je voor een staanplaats betaald hebt en af en toe gematst wordt of dat je voor een zitplaats bent aangeslagen en derhalve belazerd wordt. Maar er zijn grotere vraagstukken in de wereld.

In het begin bleef ik altijd een beetje in de buurt van de uitgang. Maar dat had twee grote nadelen: of je werd bij de volgende stop platgedrukt door het binnenstormende volk (de regel is hier: het is pas vol als de deur niet meer dicht kan), of je werd met niet minder geweld een paar haltes eerder dan je van plan was naar buiten geduwd. Eenmaal op het perron was er geen weg meer terug, want een frisse horde aasgieren wierp zich direct vol overgave op de spaarzame vrijgekomen kubieke meters.

Verreweg het beste is er voor te zorgen dat je niet bij de deuren blijft hangen maar een plekje in het middengedeelte te vinden. In de Russische metro staan de bankjes niet op een rij maar in de lengte aan weerzijden van de wagon. Hier kan je rug aan rug met je gezicht naar de zittende passagiers redelijk rustig en comfortabel staan. Hier is echter toch weer een probleempje, wat je in je opluchting over het hoofd hebt gezien, aan verbonden: hoe kom je er op de plek die jij in gedachte had uit?

Als je wacht totdat de metro tot stilstand gekomen is ben je jammerlijk te laat. De stroom naar buiten komt op gang en als je eindelijk het pad naar de uitgang hebt bereikt word je weer teruggedrongen door de instappers.

Gelukkig zijn Russen een inventief volk. Om toch vanaf elke plek naar buiten te komen is de ketting uitgevonden. Het werkt als volgt: enige tijd voordat je de halte bereikt vraag je aan degene die naast je staat (en dus eigenlijk irritant in de weg staat) of hij of zij straks uitstapt. Als dat zo is vraagt deze de volgende die naast hem of haar staat hetzelfde en zo vormt zich een ketting tot aan deur. Luidt het antwoord nee, dan verwissel je van plaats en vraag je je nieuwe buurman of buurvrouw;' Stjas vigoditje?'