Maandagmiddag ontmoet ik Natasha, Kolja en Vera op Vostanje pal tegenover het Moskovski station. Van daar uit vertrekken we naar de Zuidelijke markt om een vakantievoorraad goedkope luiers in te slaan. Maat vier plus blijkt helaas niet voorradig en we druipen af naar de dichtbijgelegen hypermarkt Okay. Okay maakt deel uit van een splinternieuw modern winkelcentrum, het is een soort westers eilandje tussen de oudbouw van Prospekt Slavi. Het is er ruim, proper en licht, even waan je je buiten Rusland. Tot grote vreugde van Kolja gaan we eerst een hapje eten bij MacDonalds, ons eerste bezoek sinds we hier zijn neergestreken. Het voedsel smaakt er best aardig. In de supermarkt stouwen we het winkelwagentje vol met yoghurt, rijst, spaghetti, mayonaise, frisdrank, tien kilo suiker om jam te maken en twee reusachtige pakken Pampers.
Enkele weken geleden was de tuin nog een treurige, modderige woestenij met kale bomen en ziekelijk ogende struiken, nu heeft alles bladeren, staan de tulpen en viooltjes in bloei en hangen de pruimen en kersenbomen vol bloesems. Het onkruid staat op sommige plekken al een halve meter hoog. Na uitgepakt te hebben, water en hout te hebben gehaald, ga ik naar de schuur om de zeis te zoeken. Onkruid kappen is het beste medicijn tegen een wankel zelfbeeld en een te vroeg afgebroken maatschappelijke carrière. Iedere ochtend speur ik de tuin af naar over het hoofd gezien ongewenste begroeiingen, als ik binnen de hekken uitgewied ben, ga ik langs de weg verder.
Bosja is de autoreis slecht bevallen. Ik had hem in een grote tas gestopt, meestal valt hij van ellende dan vanzelf in slaap, deze keer heeft hij de hele weg zitten mauwen en wanhopig geprobeerd te ontsnappen. Bij aankomst gaat hij er direct vandoor en laat zich twee dagen niet meer zien. Juist als ik me ongerust begin te maken, hij komt zelfs niet om eten bedelen, zie ik hoe hij een merel met nest en al uit een hoge berk naar beneden trekt, voordat ik bij hem ben heeft hij de halve vogel al verslonden.
Het lijkt wel zomer, het is 25 graden. Kolja en ik besluiten een duik te nemen in de rivier. We nemen Vera als publiek mee, ze vindt het prachtig. Het water is nog steenkoud. Met zijn drieën doen we boodschappen in het centrum bij het station en maken lange wandelingen naar de vuilstortplaats. Natasha gaat niet mee met onze tochten, ze allang blij dat ze even rust heeft.