Kolja heeft materiaal gekregen van de bouwers van Andre's huis, achter in de tuin begint zijn eerste eenkamerwoning gestalte te krijgen. De afgelopen herfst waren er palen geslagen, de muren opgetrokken en was het dak gedicht. Het nieuwe bouwteam pakt het grondig aan, binnen een avondje ligt er een houten vloertje in, wordt er een driehoeksraampje in het hardboard gezaagd en krijgen we voldoende schrootjes en plinten om de binnenwanden te betimmeren. 's Avonds lak ik de vloer en de muren. Alleen de deur ontbreekt nog. Buiten heeft hij een klein tuintje gemaakt met wat planten die hij van Natasha heeft gekregen. De volgende ochtend brengt Kolja een matras en een boek. Dan slaat het weer om, plotseling is het twaalf graden, Kolja trekt zich terug op zijn verwarmde kamertje in het huis, voorlopig gaat hij nog niet op zichzelf wonen.
Vera heeft het prima naar haar zin in de Datsja. Ze klautert het huis in en uit, en loopt door de hele tuin en glijdt van tijd tot uit in een modderplas. De berg vuile kleren groeit gestaag. De vogels, katten en honden vindt ze het einde. Een keer per week zegt ze papa tegen mij, voor het overige noemt ze me nog steeds mama. Tot groot verdriet van Natasha plukt ze alle bloemen die ze mooi vindt, vooral de viooltjes en tulpen zijn het slachtoffer. Als een van ons haar een standje geeft kijkt ze een beetje bedrukt en na vijf seconden begint ze weer druk te gebaren en sluipt langzaam naderbij. Ze weet inmiddels wel dat het niet mag, maar de aantrekkingskracht van de felle kleuren is te sterk. Ze kauwt op de blaadjes van de violen en knakt de tulpen, en vervolgens komt ze trots met het resultaat naar ons toe. Voorts stopt ze gras, dennennaalden, aarde, zand en kiezels in haar mond.
Bijna twee jaar terug, in de herfst, hebben we de wilde appelboom die net buiten ons hek groeide uitgegraven en in de tuin geplant. De reden hiervoor is dat hij voor het eerst in bloei had gestaan en hij ons wel heel erg lekkere appels (2 in getal) had geschonken. De transplantatie had hij overleefd, maar vorig weigerde hij te bloeien, deze zomer lijkt het beter te gaan, ik tel vierentwintig bloemetjes.
Jaren geleden hebben we twee appelbomen in een tuincentrum gekocht om er zeker van te zijn dat we een behoorlijke opbrengst zouden krijgen. Het zijn gezonde boompjes, maar tot op heden hebben we nog nooit een appel van ze gezien. Op een ochtend zie ik dat er een klein wonder staat te gebeuren: op vier takken zie roze bloemenknopjes.
Ik heb me vorig jaar voorgenomen om alle kersenbomen te liquideren, ze staan al jaren mijn humeur te verpesten. De afgelopen jaren hebben we ze voedsel gegeven, het onkruid weggehaald, ze gesnoeid, maar meer dan een paar uitgedroogde kersen en een insectenplaag heeft het niet opgeleverd. Dit is gewoon niet het klimaat voor kersen. De afgelopen dagen voltrekt zich hier echter een zelfde wonder, alle bomen staan volop in bloei en de insecten doen hun werk, vooralsnog heb ik geen luizen of ander gespuis die de bladeren aantasten kunnen waarnemen.
Twee keer per dag takel ik twee emmers water op. Ik heb er nooit eerder bij stilgestaan dat we voor wassen, afwassen, handen wassen, koken, koffie, thee en Vera's avondbad zo'n veertig tot vijftig liter per dag gebruiken. De wekelijkse douche (een keer per week pompen we 80 liter water naar het douchevat) en de vloer dweilen (water uit de regenton) en de kleding wassen (in de wasmachine in de stad) tel ik niet mee.
Het aansluiten van de douche zorgde weer voor de nodige ellende. Zoals gebruikelijk zat de kraan dicht geroest, maar met sleutelspray ging hij toch vrij vlotjes open. Ik liet de pomp, nadat ik hem op de tuinslang had aangesloten, voorzichtig in de put zakken en sloot de elektriciteit aan. Daarna sprintte ik naar de douche om te zien of het werkte, er kwam geen water naar boven, de pomp was losgeraakt.
Om een warme douche te hebben moet de ketel ongeveer een uur verwarmd worden, het baart mij zorgen dat hij na een minuut of tien al kokend heet is, als ik de warm waterkraan opzet komt er enkel een beetje stoom uitzetten, net als de voorgaande jaren heb ik vergeten de ketel te ontluchten.