Vrijdagavond ben ik oppas, als ik thuiskom verlaat Natasha het pand. Kolja en Vera gedragen zich voorbeeldig, ze doen allerlei wilde spelletjes in de grote kamer, maar laten mij met rust. Als ik het eten heb opgewarmd kruipt Vera op schoot. Voor de vorm prikken ze een vorkje mee. Ik kan in alle rust afwassen, omdat ze zich ook na het eten uit de keuken terugtrekken. Soms gaat het leven van een huisvader over rozen.
De volgende ochtend blijf ik tot tienen in bed liggen, het is een genot om de regen en de wind te horen en niet stapels hout of emmers water te hoeven sjouwen. Op deze ochtend vraag ik me af waarom we eigenlijk altijd zo fanatiek naar de datsja trekken. 's Middags gaan we naar de markt nabij metrostation Zvoznaja, het enige dissonantje, want het is berekoud op straat. 's Avonds belt een verhitte Andrej, hij is zojuist in Viritsa aangekomen en één van de ijzeren luiken van zijn nieuwe datsja is opengebroken, zijn splinternieuwe pompstation, de stofzuiger en een strijkijzer zijn gestolen en, erger nog, alle binnen deuren zijn met een bijl opengebroken. Waarschijnlijk met één van onze bijlen voegt hij er aan toe.
Zondagochtend gaat Natasha weer op pad en ik blijf binnen. Kolja en Vera trekken zich na het ontbijt terug in de slaapkamer en laten mij opnieuw met rust. Vrolijk doe ik de afwas, dweil de vloeren en maak het toilet en de badkamer schoon. Als Natasha terugkomt uit de kou zit mijn werk er op. Ik heb een heerlijke vrije zondag in het vooruitzicht. Natasha belt Andrej om te informeren hoe het gisteren is afgelopen. Andrej is 's avonds naar Gatchina (40 km van Viritsa, hier bevindt zich het hoofdbureau) gereden om de politie op te halen, de dienders hadden namelijk geen auto ter beschikking. Inmiddels is duidelijk geworden hoe de inbrekers Andrej's versterkte fort zijn binnengedrongen. Met de bijl is het luik een beetje verbogen zodat de koevoet, die ook uit onze schuur afkomstig is, ertussen paste. Pas dan dringt de ernst van de situatie zich tot mij door. Er moet een nieuw slot op de gereedschapschuur aangebracht te worden. Natasha schenkt me een meewarige blik.
Om kwart voor drie ben ik op station Koepchina, ik heb net de trein gemist, omdat ik zonodig een kaartje moest aanschaffen. Voor 10 roebel schaf ik een oud exemplaar van Rolling Stone aan. Drie kwartier waai ik weg op het platvorm. Tegen vijven arriveer in Viritsa, koop een nieuw slot en merk dan pas dat ik in alle haast mijn sleutels vergeten heb. Andrej is natuurlijk net naar de winkel als ik aankom. Het slot heb ik in een paar minuten verwisseld, ik ga naar Andrej om hem een beetje te helpen zodat we snel weer terug kunnen.
Tegen halfacht vraag ik hem wanneer we eens huiswaarts zullen keren, over een uur of twee drie luidt het antwoord. Ik besluit in het stikdonker door de modder terug naar het station te lopen en vind daar dat de eerste trein naar Petersburg over anderhalf uur zal vertrekken.
Om warm te blijven, het wachtlokaal is al gesloten, loop ik rondjes door het schraal verlichte centrum. Ik heb gelukkig net voldoende geld bij me om een zak chips te kopen. Onder het licht van een lantaarnpaal probeer ik te lezen, maar kan mijn gedachten er niet bij houden. Waarom heb ik ook geen handschoenen en een muts meegenomen, vraag ik me vertwijfeld af. Om halfelf kom ik klappertandend thuis. Vera grijpt mijn hand en zegt: 'papa itie' (papa ga) en wijst naar de keuken. Haar eerste zinnetje.