Van 1 tot 10 januari heb ik vakantie. Iedere ochtend slaap ik uit, tot ik door Vera of door Kolja wordt gewekt. Dan maak ik ontbijt voor ons drieën. In verband met de handblessure van Natasha heb ik bijna alle huishoudelijke taken op me genomen: afwassen, koken, inkopen, schoonmaken, Vera baden enzovoorts.
Natasha en Kolja gaan twee keer naar het theater, ik blijf thuis en pas op Vera. Tijdens een van onze de wandelingen kom ik wel twintig kinderwagens tegen. Toen Kolja klein was zag ik ook overal kinderwagens, daarna heb ik er jarenlang geen acht meer op geslagen. Toch is de hoge populatie kinderwagens geen toeval, veel klasgenootjes van Kolja’s hebben ook een piepklein broertje of zusje, het leeftijdsverschil is zeven of acht jaar. Het is de belangrijkste en meest opvallende verandering die ik sinds mijn verblijf in Rusland heb waargenomen: er worden weer volop kinderen geboren. Voor het eerst sinds de perestrojka hangt er een optimistische stemming. Ik ben benieuwd of dit door de statistieken wordt bevestigd.
De zwartgeschroeide keukendeurtjes heb ik opgeschuurd en Natasha heeft ze gelakt, er is eigenlijk niets meer van te zien. Het lijkt ons een goed idee om aansluitend de keukentegels te reinigen. De smerigste hoek bevindt zich onder het plafond naast de afzuigkap, tevens is deze plek is het lastigst te bereiken. Zelfs op een stoel kan ik er net niet helemaal bij, ik sta op mijn tenen, voorzichtig leun ik tegen de afzuigkap. Het gaat uitstekend, nog een vlekje wegwerken en dan… Met een geweldige dreun valt de afzuigkap op de grond te pletter en glas spat alle kanten op. Mijn goede bedoelingen hebben wederom onze keuken in een complete chaos veranderd.