Natasha en Kolja gaan naar een balletvoorstelling in het Marinskitheater, mij is de eer ten deel gevallen om een avondje op Vera te passen, daartoe heb ik mijn klasje naar vrijdagavond verzet. Tot grote vreugde van mijn studenten, want iedereen had deze woensdag iets belangrijkers te doen. Het lijkt wel afgesproken werk, want als ik de keuken betreed hoor ik Vera 'papa' zeggen. Verbouwereerd vraag ik aan Kolja of ik het goed hoorde. Ja, zegt hij en gaat verder met z’n huiswerk.
Vera’s vocabulair begint zich gestaag uit te breiden:
Boh = Bosja
Aba of baba = Sabaka (hond)
Boe = Boetilka (fles)
Mama
Boe = boedilnik (wekker)
Amp= lampa (lamp)
Om half zes verlaten Kolja en Natasha het huis. Ik speel wat met Vera, Bosja hangt de hele tijd om ons heen. Bosja is gek op Vera, ze haalt hem voortdurend aan, maar misschien net zo belangrijk: dankzij haar staan alle deuren open en kan hij zich ongehinderd door het gehele huis begeven. Tegen achten schakel ik het televisietoestel aan en zie de wervelende tweede helft van Estland –Rusland. Vera speelt met de afstandbediening, na enige tijd zijn de kleuren uit het beeld verdwenen. Estland maakt, niet onverdiend, de gelijkmaker.
Tijdens de pauze belt Natasha, ze verbaast zich erover dat ik nog steeds geen eten heb opgewarmd voor Vera. Het is de hoogste tijd. Ik kijk naar Vera die op de grond zit en met een pollepel op twee pannen slaat. Ik loop naar het formuis en zie dat Bosja heeft steelpannetje heeft leeggegeten, dan maar een aardappel schillen en als die gaar is kan ik er een plakje geroojkte zalm doorheen prakken.
Vera heeft honger gekregen en begint om voedsel te schreeuwen, ik til haar op en laat zien dat de stukjes aardappel aan de kook zijn. Als ik haar een minuut of 10 later eindelijk een paar happen gevoerd heb valt ze in haar kinderstoeltje in slaap. Een lichte paniek maakt zich van mij meester: ze moet nog in bad. Ik ontdoe haar van haar kleren en breng haar naar de badkamer, Vera doezelt verder. Ook als ik haar was, kan ze haar ogen nauwelijks openhouden.
In de slaapkamer gaat het geheel anders, met veel moeite lukt het me om haar hoofd door de krappe opening van het pyjamahemd te trekken, met als gevolg dat ze geheel wakker is. Nog maar een keertje voeden, helaas heeft Bosja ook het overgeschoten zalmpuree maaltje in de tussentijd naar binnen gewerkt. Een half uur loop ik rondjes met Vera in mijn armen en bedenk dat ik toch beter naar Natasha had moeten luisteren, dan valt ze plotseling in slaap.