Ik ben aan het afwassen als de bel gaat. De buurman komt zijn beklag doen over de modderstrepen die de kinderwagen in de gang achterlaat. Wat een zeur om hierover op oudejaarsavond over te beginnen. Om hem ter wille te zijn haal ik een emmer en een dweil uit de badkamer. Een paar minuten later kom ik terug en zie tot mijn afgrijzen dat de halve keuken blank staat. Natasha is met Vera aan het spelen en Kolja leest een boek op zijn kamer, dus niemand heeft iets gemerkt. Ik draai de kraan dicht en zie dat het gootje netjes door een kopje is afgesloten. Koortsachtig begin ik de vloer droog te dweilen, Kolja komt uit z’n kamer en vraagt waarom ik de kraan heb laten lopen toen ik wegging. Net als ik tegen hem begin uit te varen wordt er alweer aangebeld. Kolja doet open en vertelt de kwaaie benedenbuurvrouw dat papa de wateroverlast veroorzaakt heeft en erger nog, hij laat haar binnen en leidt haar naar de keuken. Ik voel me net een dief die betrapt wordt, terwijl hij bezig is het bewijsmateriaal te vernietigen. ‘Bij ons lekt het vreselijk, je wordt bedankt voor dit nieuwjaarscadeau’. Met de laatste overblijfselen van mijn goede humeur is het nu wel gedaan, ik kan mijn buren wel schieten, maar dat is niet terecht, deze ellende heb ik geheel en al zelf veroorzaakt.
Een uurtje later is mijn stemming omgeslagen. We zijn aan het gourmetten en Kolja vind het geweldig. Na een tijdje begint het rond een van de spiritus branders te branden. We zien het een tijdje aan, meestal houdt het vanzelf op, maar deze keer wordt het alleen maar erger, het lijkt wel of de brander zelf lekt. Ik sluit het met de deksel af, maar het vuur blijft branden. Natasha haalt de brander van tafel en loopt richting gootsteen, onderweg vliegt haar hand in de brand. Met een schreeuw werpt ze de brander in de wasbak. En mist. De deurtjes van de aanrechtkastjes en de vandaag aangeschafte bezem vatten vlam. Even is het een volstrekte chaos, Natasha kermt van de pijn, Kolja schreeuwt van de angst en de vlammen grijpen om zich heen. Zo vlug als ik kan sta ik op en gooi een pan water over het vuur. De kastjes zijn zwartgeblakerd, op het vinyl zitten een paar brandvlekken en de bezem is half vergaan. De olie is vermengd met water tot een grijze substantie, het ruikt naar verbrand plastic. Het slotakkoord van een aanvankelijk zo smakelijke gourmetmaaltijd. Kolja is zich rot geschrokken en heeft geen trek meer, Natasha verbijt de pijn.
Later op de avond gaat het beter, Natasha’s hand is verbonden, we kijken met zijn drieën televisie, onderwijl baden we Vera en brengen haar naar bed, alle ongelukjes zijn we weer vergeten. Toch knaagt er iets, het is de eerste keer dat we zonder Natasha’s moeder oud en nieuw vieren. Tijdens de toespraak van Poetin wordt Vera wakker, Natasha gaat haar toedekken en is net op tijd terug voor de toast. We steken de sterretjes aan en Kolja danst voor de televisie. Het turbulente 2004 is voorbij denk ik opgelucht.