Toen ik in Nederland woonde vond ik het heerlijk om in de winter rusland te bezoeken, daar was het tenminste nog echt winter, niet dat trieste grijze weer, maar gewoon sneeuw en ijs. Na een paar jaar is de nieuwigheid er voor mij wel van af, de eerste twee weken vind ik het mooi, maar de maanden die er op volgen heb ik het voornamelijk chronisch koud. De afgelopen drie weken is het rond de min vijftien graden geweest, eigenlijk nog niet eens echt koud, maar er woei vaak een gemene rotwind, genoeg om je tenen, vingers en je gezicht te doen bevriezen. In het theater wordt het niet warmer dan een graad of acht, dat is ongeveer 2 uur uit te houden, daarna zijn mijn vingers te verkleumd om nog verder te typen. Ik zorg er voor dat ik zoveel mogelijk op pad te ben. Ik ga steeds sneller lopen, zolang je in beweging blijft is het wel uit te houden.
Eindelijk zijn de dagen wel merkbaar langer geworden, vandaag werd het al licht tijdens mijn ontbijt, gisterenavond (iets voor zevenen) was het nog volop dag toen ik van Leninski Prospekt naar mijn school liep. Onderweg verorberde ik een sasieski v tjeste (een knakworstje in een broodje) en dronk een blikje gekoelde cola. Vreemd genoeg had ik trek gekregen in een ijsje. In Rusland is het niet ongebruikelijk om midden in de winter een ijsje op straat te eten. Mijn smaak is sowieso de laatste jaren veranderd, tegenwoordig eet ik 's avonds vaak borsj of sjie (bieten- of koolsoep), dan kom je lekker snel op temperatuur, vroeger moest ik daar echt niet aan denken.
Wat betreft de vogels is de lente al begonnen, elke ochtend word ik door het vrolijke gezang van de mussen gewekt. Van mij mag het ook snel gebeuren, na vier maanden is de schoonheid er wel vanaf, maar het duurt nog wel een maandje voordat de sneeuw verdwenen is.