Veertien vrije dagen - 2. Wasdag

De Arrivé van gisterenavond werkt in de vorm van een bescheiden donkere gong na, nog net geen authentieke kater. Tijdens het ontbijt lees ik 'Razors edge' van Sommerset Maugham. Een prachtig boek over iemand die zijn rooskleurige toekomst in vaderland Amerika verruilt voor een onzeker zwervend bestaan in het naoorlogse Europa en India. Tegen het einde van het boek concludeert hij in een gesprek met de schrijver dat hij, in tegenstelling tot de meeste mensen, sex niet uit noodzaak maar louter voor zijn plezier bedrijft. Enige introspectie leert dat ik dit stadium voorlopig nog niet bereikt heb. Mismoedig neem ik een koude douche die de naweeën van de drank verdrijft. Vervolgens scheer ik me met koud water en zonder zeep. In etappes, (warm water en shampoo bij gebrek aan scheerzeep, koud water en shampoo bij gebrek aan elektriciteit), ben ik er achter gekomen dat het voor het resultaat absoluut niets uitmaakt. Onderwijl verdwijnt mijn bedrukte stemming, ik neem me voor om de komende dagen alleen detectives te lezen.

In de loop van de middag struin ik door de tuin en verzamel ik afvalhout. Het is, zoals Galja terecht opmerkt als hij de schoorsteen van het washuisjes ziet roken, wasdag. Het is altijd een heel gedoe: om de blauwe ton vol te kunnen pompen moet eerst de pomp aangesloten worden en vervolgens moet de slang uit de put op het verloopstuk in de douche worden gedraaid. Als het reservoir na twintig minuten vol is, moet de haard aangestoken worden, al met al duurt het een uur of twee voordat het water op temperatuur is. Als noviteit heb ik Vera's kinderbadje overgebracht, zodat je niet meer op de houten planken hoeft te staan maar in een echte kuip kan zitten. Net als ik badtijd wil aankondigen verschijnt Sasha in onze tuin. Hij is net terug van een vakantie aan de Krim. Enthousiast nodigt hij ons uit voor een potje badminton op het grasveldje voor zijn huis. Voordat ik mijn bedenkingen heb kunnen uitspreken is iedereen al verdwenen. Het trieste lot van een badhuisverwarmer. Na een handje frambozen besluit ik om ook maar te gaan. Bij aankomst blijkt dat mijn aanwezigheid zeer gewenst is, Vera loopt zeer hinderlijk over het veld. Ik til haar op de schouders en samen kijken we naar het verloop van een spannende dubbel.