Natasha en Kolja waren inkopen gaan doen en ik bleef met Vera achter. Rond vieren kwam Kolja op zijn fiets aanstuiven, op zich niets bijzonders, want het laatste stukje rijdt hij meestal vooruit. Na een kwartier was Natasha nog steeds niet gearriveerd, ik begon me een beetje ongerust te maken. Even later ging mijn mobiel, opgelucht bedacht ik dat ik me weer eens voor niets druk gemaakt had, ze was vast een kennis onderweg tegengekomen. Natasha vertelde met een benauwde stem dat ze vlak voor de bocht onderuit was gegaan op het asfalt. Ze was bang dat ze haar been had gebroken. Met buurvrouw Alla reden we in de auto naar de gemeenschappelijke weg, in de kant lag Natasha. Met moeite konden we haar de auto indragen, haar enkel was dik en het bot er juist boven maakte een vreemde hoek. Een paar omstanders hadden de boodschappen bijeengescharreld. We tilden haar in de auto en keerden terug naar huis.
Niet veel later reed de ambulance voor, de broeders bevestigden wat we al vreesden, ze moest meteen naar het ziekenhuis. Terwijl Natasha daar geholpen werd, bleef ik achter met Kolja en Vera, die overigens in slaap gevallen was. Na enkele uren belde Natasha dat we haar op konden halen. Samen met Vladic ging ik op zoek naar krukken, in de apotheek vond ik een paar houten. Niet duur maar achteraf zou blijken zeer ongemakkelijk. De röntgenfoto’s maakten duidelijk dat het bot behalve gebroken ook gedraaid was. Veel melkproducten eten en rusten luidde het advies van de arts.
Niet geheel gerust op de goede afloop besloot Natasha het de volgende dag in de stad te laten checken. De uitslag bleek geheel anders te zijn, de geneesheer uit Viritsa had prutswerk geleverd, maandag zou er een operatie plaatsvinden. Het was donderdagavond, we begrepen dat dit het einde van het datsjaseizoen betekende, want een paar weken met stelten rondhuppelen in de tuin was geen doen. De zaterdag na het ongeluk vertrokken we naar de stad.
Maandagochtend ging Natasha weer naar het ziekenhuis, na veel twijfelen besloten dezelfde dokters dat er toch maar beter niet ingegrepen moest worden. De arts van het regionale ziekenhuis te Viritsa had het ineens helemaal niet zo slecht gezien, al vergaten zijn collega's dit te vermelden. Veel melkproducten en rust adviseerden ze. Achteraf gezien had Natasha best nog een tijdje in het zomerhuisje kunnen doorbrengen.