Dinsdagochtend om halftwaalf arriveert Oleg, behalve zijn aktetas heeft hij een boodschappentas en een taart bij zich. Plotseling herinneren zijn oplettende collega's dat hij vandaag jarig is. We worden geacht onmiddellijk met onze werkzaamheden te stoppen en de tafel vrij te maken van papieren en andere rotzooi. Oleg tovert mandarijnen, een tros druiven en een fles champagne te voorschijn. Onder het genot van een verse kop champagne (we hebben geen glazen) eten we een stuk vruchtentaart. Na enige tijd vult Oleg de kopjes bij, de fles is nu eenmaal geopend. Na drie koppen van het bruisende vocht tot ons genomen te hebben gaan we weer aan het werk. Vreemd genoeg inspireert de staat van lichte dronkenschap me. Na enige tijd verdwijnt de ook al niet meer zo heldere Oleg naar het hoofdkantoor. Een tijdje later belt hij op dat we aldaar om vier uur verwacht worden voor de echte viering.
Om kwart over vier bereiken we het hoofdkantoor. Van een feeststemming is geen sprake, de baas is een beetje in zijn wiek geschoten, omdat er gisteren ook al onder werktijd stevig ingenomen werd ter gelegenheid van de verjaardag van een andere collega. Ik loop een beetje verloren rond en besluit een collega van zijn besognes te houden door over de prestaties van het biatlon team te beginnen. Tot vijf uur - dan verlaat de chef het pand - veinst iedereen druk bezig te zijn. Daarna worden vodka, witte en rode wijn te voorschijn gehaald en fruit, vier soorten pieraski (warme broodjes gevuld met paddestoelen, aardappels, kool en vlees) en weer een vruchtentaart op tafel gezet. Je zal maar lijnende geheelonthouder zijn in Rusland. Ik kies voor een glas rode wijn en een koolbroodje. Zoals gebruikelijk houdt iedereen een kort grappig toespraakje en wordt er vervolgens geklonken. Een oudere heer merkt na een tijdje op dat ik vast ook sta te popelen om in het openbaar enige lovende woorden over Oleg te spreken. Bepaald niet mijn sterkste punt. Omdat ik eigenlijk niets te zeggen heb kondig ik aan dat ik het kort zal houden. Zoekend na een vervolgzin schiet me te binnen dat Russen graag zingen op feestjes, maar geen echt verjaardagsliedje hebben. Bij gebrek aan alternatief wordt er soms 'geppy birthday' aangehaald. Ik zet 'Er is een jarig' in en bij 'dat kun je wel zien, dat is hij' tik ik Oleg opzichtig op zijn schouder. Tijdens het 'hiep hoera' doet iedereen mee. Om zes uur verontschuldigt Oleg zich, ik maak me ook uit de voeten. Slaperig van rode wijn betreed ik de metro.