Plosjed Pobeda (plein van de victorie), het grote verkeersplein dat Moskovski Prospekt met Pulkovskoje chausse verbindt wordt ongeveer elk jaar op de schop genomen, in 2003 vanwege het 300 jarig bestaan van Petersburg, in 2005 in verband met de herdenking van de Tweede Wereldoorlog en nu dankzij de G7 conferentie.
De gebouwen langs de Moskovski Prospect worden van een nieuw verfje voorzien, de stoep is in een zandbak veranderd. De rotonde wordt van een nieuwe asfaltlaag voorzien en om dit heugelijke feit optimaal onder de aandacht te brengen worden de werkzaamheden overdag uitgevoerd. Om beurten wordt er een richting van de rotonde afgesloten, waardoor er de stad in of uit een geweldige file ontstaat.
Voor de ov reizigers leveren deze werkzaamheden ook de nodige verrassingen op. De eerste ochtend was ik onvoorbereid. Pas na geruime tijd bij de halte te hebben gestaan viel het op dat er wel erg veel wandelaars in de richting van het plein liepen. Op de terugweg week de chauffeur onaangekondigd van de normale route af. De ventweg van de Pulkovskoje chaussee lag er weliswaar rustig bij, maar hij verklaarde geen zin te hebben om een stukje verder in de file te gaan staan. Boze reizigers stapten uit de bus, vreemd genoeg kwam niemand op het idee om zijn geld terug te eisen. De volgende ochtend leek het openbaar vervoer gewoon te rijden, maar na twee haltes boog de bus onverwachts af en liet de Moskovski Prospekt verder voor wat het was.
Vanavond vertrekken er voor de verandering geen bussen vanaf metro Moskovskaja. Ik wandel over de uitgestorven prospekt in de richting van het hotel. Het doorgaans rustige parkeerplein van het hotel doet inmiddels dienst als alternatieve verkeersroute, waardoor het bijna onmogelijk is om over te steken. Als ik eindelijk aan de overkant geraak, word ik door de politie aangehouden, voor het eerst in twee jaar moet ik mijn pas weer eens op straat tonen. Vlak voor een belangrijk staatsbezoek wordt er altijd scherp gecontroleerd.
Het tochtje naar huis is op zich best prettig. De buitenruimte van ons wijkje is de afgelopen weken opgeknapt. De scheef liggende tegels zijn weggehaald, de gaten in het wegdek zijn opgevuld, de bomen en struiken zijn gesnoeid. Het heeft er nog nooit zo proper uitgezien, denk ik goedkeurend. In een werkdag kan veel gebeuren, onze straat is, na er precies een week netjes bij te hebben gelegen, een onherkenbare modderpoel geworden, er zijn 2 drie meter diepe kuilen gegraven om de pas gebouwde supermarkt op het buizenstelsel aan te sluiten.