Het imago van columnschrijver

Het motsneeuwt, mijn lange zwarte jas is witgekleurd. Het is vrijdag 28 december, de laatste werkdag van 2008. Ik heb Vera naar de kleuterschool gebracht en wandel vergenoegd over de, in kerstverlichting badende, Moskovski Prospekt. Het zou prettig zijn al er het hele jaar zoveel lampjes hingen.

Ik heb mijn computertas thuisgelaten want er zal vandaag weinig op kantoor gebeuren. Tot twee uur word ik geacht achter mijn bureau door te brengen, daarna begint de pianka*, het feestje van de zaak voor de noeste medewerkers. Ditmaal niet in een van de kamers maar in een restaurant. Voor deze gelegenheid heb ik een overhemd en een colbertje aangetrokken, de laatste maanden droeg ik meestal een vest en een T-shirt. Ik kan zo gemakkelijk voor een kritische columnschrijver van een kwaliteitskrant doorgaan, bedacht ik toen ik vanochtend voor de spiegel stond. Een beetje een te bolle kop, maar wat wil je met al die banketten, ik mis enkel nog een bril.

* piannie betekent dronken