Melk

Vorige week werd ik in de supermarkt door een woedeaanval overvallen. Terwijl ik op zoek was naar de Goudse kaas, die in de Oekraïne geproduceerd wordt, viel mijn oog op de melkschappen. Even kon ik mijn ogen niet geloven; het pak dat gisteren rond de 20 roebel kostte deed vandaag dertig. Een voordeelverpakking (anderhalve liter) kostte 44 roebel, ter vergelijking een grote fles bier met evenveel inhoud bedraagt 25 roebel.

Zelfs de goedkoopste, in een plastic zak verpakte, witte motor kostte 20 roebel. Alle melkproducten zijn zo’n 50 procent in prijs verhoogd. Er is ongetwijfeld een prachtige verklaring voor: de koeien staken of eisen voortaan prijzig importgras. Op dit soort momenten merk ik dat ik uit een protesteerland kom, in Nederland zou het Binnenhof bezet worden. Hier mompelt men binnensmonds: ‘immorele schoften’, en gaat over tot de orde van de dag.

Om feestvreugde nog wat te verhogen heeft de winkelleiding besloten om de entree anders in te richten. De groente en fruit schappen zijn naar een achteraf hoekje in de winkel verbannen en bier, wijn en sterke drank hebben hun plaatsen ingenomen. Als je de supermarkt betreedt ben je voortaan verplicht om door een haag alcoholdragende flessen en blikken te lopen. Een nogal smakeloze manier om de consumptie van deze, door de overheid schadelijk bevonden, goederen aan te prijzen. Temeer omdat het helemaal niet nodig is, er wordt hier al meer dan genoeg gezopen. Het speelpleintje voor de zaak fungeert al sinds het aangelegd is als openbare kroeg, kinderen laten zich er nimmer zien. Op vrijdag en zaterdagavond staan er zo’n veertig lavenloze mensen bijeengeklonterd, hun nutteloze leven verder te verkloten. Het kost me vaak moeite om ze als mensen te beschouwen. Vroeger zijn ze toch ook zelf kind geweest en er was ooit iemand gelukkig en dankbaar dat ze waren gekomen. Wat is er misgegaan? Een onbeantwoordbare vraag, ik voel de koude rillingen over mijn rug lopen en bedenk dat de melkprijsverhoging maar een futiliteit is.