In natura

Soms leveren mijn Engelse lessen me wat extraatjes op. Enkele jaren geleden kreeg ik van een sales manager van een bekend Nederlands biermerk 2 Botsjkarov pennen, 12 Heineken glazen en een Lowenbrau T-shirt. Elke keer had hij weer iets nieuws in zijn wagen. Stilletjes droomde ik al van een krat kerstbier, maar spijtelijk genoeg haakte mijn leerling enkele weken voor de jaarwisseling af.

Twee seizoenen terug kreeg ik van Nastja’s oma een zomerjurkje voor Vera. Nastja en Kolja zaten tot dit schooljaar bij elkaar in de klas. Vorige week verraste Natsja me met een tas vol kledingstukken voor Vera: een winterjas, t-shirts, broeken en een vest, allemaal in Finland gekochte merkkleding, want haar oma houdt niet van goedkope rommel. De volgende les had ze weer een plastic zak voor me. Ik vroeg haar of er niet toevallig een lange, witte jurk in de tas zat. ‘Ja’, antwoordde ze verbaasd, ‘maar hoe wist u dat?’

Vera vroeg al weken om een lange witte jurk voor het kerstfeest op haar kleuterschool. Ze heeft jurken in allerlei kleuren, maar geen enkele witte. Vorig weekend heeft Natasha een poging gedaan om er een van een stuk vitrage te maken, maar de stof kreukelde, rekte en kromp, er viel kortom niets van te maken. Na een avond ploeteren gaf ze het op. Voorzichtig probeerden we Vera voor te bereiden op het feit dat ze iets anders op de party zou moeten dragen. Wat Vera betreft hoefde er dan helemaal niets meer gevierd te worden.

Terugkomend op Natsja’ s vraag: ik wist het niet, maar op het moment dat Nastja me de spullen overhandigde voelde ik dat ze het probleem voor me had opgelost.