Ooit



Het is tot op heden een warme zomer, meestal worden we niet zo verwend in het noorden. In en rond de drukkend hete Moskovski Prospekt patrouilleert de politie, er wordt hooggeëerd bezoek verwacht, al is het me een raadsel wie er komen want de G8 is in Rostock aan de gang. In elk geval zal niemand het hier, in deze klammende hitte, in zijn hoofd halen om de ordehandhavers uit te dagen.

In de metro is het te vol en zijn sommige reizigers een tikje heetgebakerd. Vandaag ondervond ik dat, toen ik met een uitpuilende reistas, gevuld met schoon goed, instapte. Een duidelijk niet in haar nopjes zijnde mevrouw had zich zodanig opgesteld dat ik noch de hoek in kon schuiven, noch haar achterlangs kon passeren. Door haar kwalijke opstelling nam ze 2 staanplaatsen in beslag. Uiteindelijk besloot ik, de verwachte uitbrander negerend, me toch langs haar te wurmen, waarbij ik uiteraard haar rug met mijn bagage beroerde.

Volgende week dinsdag is het de dag van de Onafhankelijkheid, aldus ruilen we de zaterdag om met de maandag, zodat we 3 aaneengesloten vrije dagen hebben. Andrej hoopt dat we in die periode eindelijk mijn verjaardag en tevens de opening van het seizoen op gepaste wijze zullen vieren. Vorig jaar augustus had hij net vrijgenomen toen Natasha haar been brak. Van ons voorgenomen bier drinken in de tuin kwam niets, omdat we halsoverkop naar de stad vertrokken. Dit jaar zijn we nog geen enkele keer tegelijkertijd in de datsja geweest. Al heeft elkaar mislopen natuurlijk ook een zekere charme, webmeester Peet en ik zijn er sterren in en onze relatie wordt met de dag beter.

Nu er een boekje uitkomt heb ik weer veel contact met Nederland. Al ettelijke mensen hebben me gevraagd of ik geen heimwee heb. Ik weet het echt niet, ik ben 5 maanden geleden in Nederland geweest en het lijkt of dat het gisteren was. Het bezoek heeft me rust gebracht, ik ben door de straten gelopen, heb de lucht opgesnoven, ben de winkels binnengewandeld en ben met Frank door de Maastunnel - dan ben je pas in Rotterdam geweest - gereden. Berkel en Rodenrijs heb ik niet bezocht, terecht want het is samen met Bleiswijk en Bergschenhoek opgegaan in de gemeente Lansingerland, de Evert Kuilema school is jaren geleden opgeheven en het zwembad en voetbalclub BVCB hebben plaatsgemaakt voor woningbouw. Via Google Earth kan ik evenwel het huis van mijn jeugd in de Forsytiastraat en speeltuin de Kievit uit de hoogte aanschouwen. Alles wijst erop dat het, gelijk de stadsplanning, beter is om vooruit te geloven. Later komt alles op z’n pootjes terecht.
Ooit.