Toerist in eigen land (8 1/2)

Vreemd vaderland

De webmeester is niet alleen een betrouwbare gids in Digipolis, tevens is hij, al zal hij dat krachtig ontkennen, een befaamde onruststoker en fatalist. In die hoedanigheid waarschuwt hij me voor de valkuilen waar een doorsnee emigrant in kan vallen. Zo schijnt hij op latere leeftijd getroffen te worden door dubbele nostalgie: hij dient op een vreemde plek afscheid te nemen van zijn jeugd.

Dit is natuurlijk geen opwekkend vooruitzicht en een weg terug is er ook al nauwelijks, hij is tenslotte niet voor niets weggegaan. Zijn zorgvuldig geconstrueerde zelfbeeld - de ietwat heldhaftige avonturier die op een andere plek beter tot zijn recht kwam - laat zo’n roemloze aftocht niet toe. Bovendien weerhoudt de angst om teleurgesteld te raken hem, het is veiliger om een vergeelde foto te koesteren dan in vreemd vaderland te geraken.

In feite verschilt de landverlater niet veel van de ontkomen misdadiger. De voortvluchtige slijt zijn dagen in fysieke vrijheid op een zonnig eiland, tegelijkertijd verkeert hij in de sombere wetenschap dat hij nooit terug naar huis kan, daar wordt hij immers gezocht, al met al zit hij toch gevangen.

Als vakantieganger in eigen land heb ik weinig last van al deze bedenkingen gehad, waarschijnlijk is het daar nog te vroeg voor. In de afgelopen vijf jaar is er niet zoveel veranderd, hooguit scheen het me dat er een nevel van braafheid was neergedaald over het land, maar dat kan ik evengoed verzonnen hebben. Wel rekende ik alle prijzen om in de historische gulden of in roebels en had ik moeite met de euromuntjes, de grootte en de vorm voelden niet vertrouwd aan.