Verkeerd

Soms doe ik dingen net verkeerd. Vooral op de kleuterschool heb ik daar nog al eens last van. Het begon al begin september, toen ik per vergissing naar het lokaal liep. ‘Hoe vaak moest het nog herhaald worden dat niemand met schoenen de klas in mag!’, mopperde de klassehulp. Ik hoorde het voor het eerst, maar uit ervaring wist ik dat je over dit soort kleine overtredingen nooit in discussie moet gaan. Conciërges, portiers, veiligheidsambten, opzichters, schoonmakers, caissières, garderobe juffrouwen, houdt ze te vriend, anders heb je een geen leven in Rusland! Zoiets evidents lees je in geen enkele kritische beschouwing over de sociale situatie in de voormalige USSR. De gezamenlijke Nederlandse pers houdt vitale informatie achter, als je het mij vraagt.

In Vera’s klas zijn twee begeleidsters, om beurten werken ze ’s ochtends of ’s middags. Met de ene heb ik nooit problemen, met de ander helaas van tijd tot tijd wel. Gisterenochtend had ik met veel moeite Vera naar de kleedkamer gebracht. Ieder lokaal in de kleuterschool heeft de beschikking over zo´n vertrek. Elk kind heeft een opbergkastje, voor de jas, de schoenen, de pyjama en de sportkleding. Helaas had ik Vera’s favoriete pakje met blokmotief vergeten mee te nemen. Ik had het de vorige avond over de verwarming gehangen om te drogen. Vera was in het geheel niet te spreken over mijn nalatigheid, voordat ze in opstand kwam stelde ik voor dat ze gewoon in haar maillot en T-shirt kon rondlopen, het was tenslotte 25 graden in het gebouw. De kleuterleidster en de njanja (de hulp) reageerden allerminst geamuseerd op mijn vondst. Hoe haalde ik het in mijn hoofd om een meisje met alleen een legging de klas in te sturen. Ik probeerde me voor te stellen wat hier zo onkies aan was, maar vanwege een chronisch gebrek aan fantasie lukte me dat niet.

Vandaag dreigde het wederom verkeerd te gaan, ik had het dambordmotief kostuum ditmaal wel meegebracht, maar dezelfde juf vertelde me op dwingende toon dat Vera haar joggingpakje aan moest trekken. Het was te koud in de klas, de kachel was gisterenmiddag uit geweest en pas heden ochtend weer in bedrijf. Bovendien, dit argument leek me veel belangrijker, was er na het ontbijt een gymnastiekles gepland. Een beetje hulpeloos probeerde ik de gevolgen van welke keuze dan ook te overzien. Mijn weerzin jegens de drammerige kleuterleidster deed mij besluiten Vera haar zin te geven. Vrolijk rende ze de klas binnen. De juf deed net of ze niets zag of had het werkelijk niet door. Ik maande Kolja en maakte me zo snel mogelijk uit de voeten.