Ambtelijk bloed

Het is nog donker als we opstaan, maar tijdens het ontbijt breekt het licht door. Kolja en Vera eten pap en ik neem een voorzichtige hap uit een boterham met pruimenjam. Natasha heeft een paar potten heerlijke confiture van onze oogst gemaakt, die ik in een hoog tempo verorber. Bosja zit op mijn stoel en wacht geduldig tot Kolja klaar is en het blikje kattenvoer uit de koelkast gaat halen. Na het ontbijt gaat Vera naar het echte toilet, ze heeft de pot een paar dagen terug opgeborgen, omdat ze zichzelf groot genoeg vond. Wat kinderen toch al niet opsteken op de kleuterschool.

Iedere ochtend kuier ik met Vera naar het kleuterverblijf. De temperatuur is aan het begin van de herfst nog aangenaam, de zon staat laag aan de hemel en zend verblindende stralen naar de aarde. De vogels, duiven, meeuwen, mussen, kraaien en koolmezen zoeken in het gras en in de struiken naar voedsel. Vera verhaalt over kindje kraai, mama kraai (een stuk groter), papa (weer iets omvangrijker). We stoppen om het zwarte ravenpaar gade te slaan. Blinkende kraaloogjes en prachtige gele snavels. In stilte dank ik de honden, vogels en katten die we op onze weg ontmoeten. Ze maken Vera blij, ze gaat tegenwoordig met plezier naar de djetski sad. Ik heb trouwens gemerkt dat we immer rond half negen arriveren, gelijk ik Vera opjaag of rustig aandoe. Als ik haast heb gaat ze op de rem staan, dwarsliggen of pleegt ze obstructie, waardoor ik alleen maar uit mijn humeur raak, onze aankomsttijd lijkt vast te staan, wellicht stroomt er ambtelijk bloed door haar aderen.