Boos |
|
De juf van de kleuterschool negeert me al een tijdje, eerlijk gezegd weet ik niet waarom. Andere ouders (meestal moeders) worden wel hartelijk verwelkomd. Misschien omdat ik Vera wat voddig aflever, de staartjes die ik maak zijn nooit zo accuraat en haar t-shirt en broek vloeken weleens met elkaar. Maar dat kan toch geen reden zijn. Vrijdag vertelde Natasha me dat ze ook al niet meer gegroet werd. Gelukkig, want ik begon al aardig nerveus te worden. De afgelopen dagen hebben we Vera thuisgehouden, Kolja en Natasha hebben voorjaarsvakantie. Maandagochtend had ik gospitatjelna (1) netjes ingelicht over ons voornemen. Je mag je kind zonder doktersverklaring 2 dagen thuishouden. Nietsvermoedend bracht ik vanochtend Vera naar de djetski’sad (2) en werd door mijn strenge vriendin opgewacht: ‘Uw dochter mag de klas niet in zonder spravka (3)’. Enigszins geïrriteerd herinnerde ik haar aan het feit dat ik haar op maandagochtend van de afwezigheid van Vera persoonlijk op de hoogte had gesteld. ‘Ze is zaterdag, zondag, maandag en dinsdag, dat zijn vier dagen niet geweest, dus ik heb een doktersbriefje nodig. Zaterdag en zondag zijn we gesloten maar die dagen tellen wel mee.’ Klonk het nu werkelijk triomfantelijk of wilde ik het zo horen? In elk geval ontplofte ik en riep ziedend: 'Ik wil met de directeur spreken!’ Ik bedacht dat ik me net als mijn vader vroeger in restaurants gedroeg. Hoe vaak heb ik hem niet ‘I wanna see the manager’ tegen een onwillige of brutale ober horen bulderden? De andere eters keken verstoord dan wel geamuseerd van hun borden op om te zien wie die herrieschopper was. Ik vluchtte dan meestal naar het toilet en bleef daar tot mij broer kwam vertellen dat we weggingen. De hevig geschrokken kleuterleidster stelde voor om naar de medsestra (4) te gaan. Er was geen weg terug meer, ik besloot mijn pose vol te houden. In de dokterskamer wond ik me nogmaals op. De doktersassistente toonde meer begrip, ze stelde dat de juf mij de regels niet goed had uitgelegd en dat Vera gewoon de les in mocht. Vera was ik inmiddels kwijtgeraakt, op de gang kwam ik haar weer tegen. Ze was hem gesmeerd toen ze de artsenkamer in het zicht kreeg, omdat ze bang was dat ze een prik zou krijgen.
(1) juf
|