De sluiting van Gorkovskaja |
|
Het leven zit vol ondoorzichtige raadsels en nog veel mooiere oplossingen. Elke keer als ik verheugd vaststel dat mijn bestaan redelijk stabiel is, verandert er iets. Meestal komt de onwelgevallige verstoring van buitenaf. Enkele dagen terug las ik een zeer alarmerend bericht bij de roltrap: Vanaf 11 oktober, tot het werk geklaard is, is metrostation Gorkovskaja wegens grootonderhoud gesloten. Zowel de in- als de uitgangen zijn voor de reizigers tijdens de renovatieperiode ontoegankelijk, stond er enigszins overbodig bij. En passent werd er nog gemeld dat de uitgang van Petrogradskaja, het volgende station op de lijn in de spitsuren gesloten zal zijn. Over deze mysterieuze toevoeging heb ik een tijd lang na moeten denken: de gedupeerde reizigers moet niet één maar twee haltes verder uitstappen. Daarbij worden de nietsvermoedende forenzen van Petrogradskaja ook nog eens getroffen. Het nut van deze onnavolgbare en naargeestige ingreep kon ik niet duiden. Uiteindelijk hield ik het erop dat deze beslissing door een mensenhater was genomen. Op kantoor legde een collega met meer inzicht me de zaak uit. De sluiting van onze stop zou een ontzettende hoeveelheid extra mensen op het toch al overbevolkte Petrogradskaja geven. Door de uitgang te sluiten - mensen die er wonen kunnen wel gewoon instappen - is dit probleem opgelost. Ik begreep het, hier was geen misantroop, maar koele rekenaar aan de slag geweest. Ik bleef echter met een vraag zitten: hoe kom ik maandag toch een beetje bijtijds op mijn werk? Het geluk lachte me toe, mijn kamergenoot kwam met het volgende reisadvies: ik moet voortaan op station Senaja Ploshed overstappen op lijn 4 en bij Sportivnaja uitstappen. Vervolgens is het nog 15 minuten, 5 minuten meer dan ik gewend ben, lopen naar kantoor. Aanvulling op Gorkovskaja. Maandagochtend was de ellende niet te overzien. Metropolitain(1) had de volgende meesterzet bedacht: een van de roltrappen van Sportivnaja is tot 30 oktober buiten bedrijf gesteld vanwege een opknapbeurt. Zodoende moesten de reizigers (inclusief de honderden extra overstappers) door een flessenhals naar het perron. Een wandeling van normaal 2 minuten nam nu een kwartier in beslag. In het gedrang werd ik pijnlijk in mijn knieholte getroffen door een versterkte aktetas van een grijze vijftiger. Toen ik eindelijk beneden was geraakt reed een leeg treintoestel hatelijk voorbij. 'And you know, You never come away' (2)
(1) Het metrobedrijf
|