Katten tv

Om half zes in de morgen begint het al licht te worden. Kolja heeft voorjaarsvakantie, maar staat samen met Vera op. Hij vindt het gezelliger om een bord pap te eten dan uit te slapen. Het gemak waarmee hij opstaat verbaasd me immer. Vera is wat dat betreft zijn tegenpool, ze kan minutenlang met gesloten ogen aan de keukentafel zitten. De kleuterschool kent op het zomer- en kerstreces na geen lange onderbrekingen. Als je je kind thuis houdt, moet je later een doktersverklaring kunnen overleggen. De tijd dat ik me afvroeg waarom dingen in Rusland zo geregeld zijn zoals ze zijn ligt ver achter me. Je kunt je er uren druk over maken, een ding is zeker: het verandert toch niet.

Het is kil in de keuken, ik trek een trui aan en werp een blik op de thermometer die op het balkon hangt. Hij geeft min acht aan. Geen wonder dat ik het koud had. Vera wordt langzaam wakker en lepelt haar kasja naar binnen. Kolja heeft zijn portie al op en vraagt om een boterham met chocolade pasta. Ik vind het allang best, zolang ze elkaar maar niet in de haren vliegen. Bosja begint te brommen, en sluipt naar de balkon deur: er zitten mussen op het balkon. Elke dag leggen we een paar korsten op de bevroren aarde in de plantenbakken en immer slaat onze kat, vanachter dubbelglas, zijn gevleugelde vrienden gade.

Veel sneeuw ligt er niet meer op straat, te weinig om de slee mee te nemen. Er schijnt een verblindende zon en er waait een gemene wind, vooralsnog is het winter. Het is eind maart en ik vraag me soms moedeloos af of het ooit warmer zal worden. In de hoekflat op de begane grond is de luxaflex een beetje opgetrokken, zodat de zwart witte poes naar de vogels kan turen. Tien appartementen verder zit de rood witte kater op de vensterbank naar de duiven en kraaien te loeren. Hij weet dat hij ze nooit kan vangen, maar iedere ochtend zit hij er weer en kijkt naar hetzelfde programma.