De tamme kikker

Een week of zes geleden vond ik een kikker in de teil die onder onze douche staat. Het beestje was volkomen uitgeput toen ik hem opviste. Uiteraard liet ik mijn vondst aan Vera zien. Ze was zeer opgetogen en knuffelde het arme beestje bijna dood. Na veel overleggen liet ze het los in het gras. Nog een hele poos jaagde ze katten, die ze normaal gesproken zo lief heeft, weg.

De volgende dag betrad ik het douchegebouwtje in onze tuin om mijn handen te wassen. Op het moment dat ik de kraan opendraaide, kroop de kikker te voorschijn en ging onder de straal zitten. Enige tijd vroeg me af of ik werkelijk zag wat ik zag, of dat ik iets waarnam wat ik heel erg graag wilde zien. Gelukkig kwam ik tot de geruststellende conclusie dat ik inderdaad in het gezelschap van een groene glibberige vriend verkeerde. Het diertje was absoluut niet bang en liet zich gewillig door mij oppakken.

Na dit voorval kwam ik de kleine viervoeter van tijd tot tijd in de wasgelegenheid tegen. De afgelopen maand was hij plotseling verdwenen. Ik miste hem een beetje. Hij was natuurlijk weggetrokken, verhuisd, of had een mooie ondiepe stinksloot vol calorierijk voedsel gevonden.

Wellicht was hij, heldhaftig als hij was, een heerlijk tussendoortje voor een van de buurpoezen geweest. Ik bleek het bij het verkeerde eind te hebben. Het afgelopen weekend liep ik ons waslokaal binnen, na enige tijd kroop de trouwe bondgenoot onder het houten douchevloertje vandaan en keek toe hoe ik mijn handen inzeepte.