Natte sneeuw en zwarte kraaien

De afgelopen tijd was het afwisselend koud of drassig. Kille dagen met schel zonlicht werden door regenachtige en gure etmalen opgevolgd. Twee weken geleden werd de stadsverwarming, in mijn beleving vroeger dan gewoonlijk, ingeschakeld. Het was een zegen om in een droog en warm appartement te vertoeven. Bijkomende voordelen waren dat de was niet meer dagenlang vochtig in het wasrek hing en dat de kamerdeuren weer normaal sloten.

In de herfstweekenden bezochten we het buitenhuisje in Viritsa. In het datsjadorp is het meestal wat kouder dan in Petersburg, af en toe vroor het ’s nachts al een graad. Gelukkig konden we de datsja met de nieuwe houtkachels binnen enkele uren warm stoken. Vaak konden we ‘s avonds van de adembenemende sterrenhemel genieten. Een pracht die nog maar zelden in de verlichte en vervuilde metropool waar te nemen is. Enkele jaren terug droomden we over een definitief vertrek naar het platteland. De stad is vooral leuk als je voldoende geld hebt om uit te geven aan kleding, cadeautjes of uitgaan. Natasha en ik voerden enkele lange gesprekken, maar besloten dat het vanwege werk en school toch beter was om voorlopig niet te verhuizen.

Vandaag valt plotseling de eerste natte sneeuw uit de grijze lucht. De wind giert uit alle richtingen tussen de hoge flatgebouwen door en speelt met straatvuil. Hoewel het iets boven nul is, waan ik me op de noordpool. Sneeuw, snot en tranen. Ik ben hier niet op voorbereid en bovendien te dun gekleed. Over een tijdje ben ik eraan gewend en dan ervaar ik min 10 niet eens als bijzonder koud, houd ik mezelf voor. Vera schreeuwt boven de herrie uit, dat de zwarte kraaien teruggekeerd zijn. Ze heeft gelijk, maandenlang hebben de beesten zich elders opgehouden. Ik ben blij dat ik de kou even uit mijn gedachte kan bannen.