Nedervisie (de schotel)

Ruim 10 jaar geleden hebben Natasha en ik een schotel gekocht zodat we NTV plus, een Russische zender konden ontvangen. In een optimistische bui heb ik 8 jaar geleden het ingepakt en in de container die naar Rusland ging gezet. In Petersburg bleek dat de schotel veel te klein was om Nederland te ontvangen, daarvoor moest je een schotel van minstens een meter hebben. Zodoende heeft het gevaarte jarenlang op het balkon gestaan. De ontvanger hadden we in een doos onder in de hangkast gestopt en de schotelkop lag ergens in een ladekastje. Af en toe ergerde het me dat we er niets meededen maar het ook niet weggooiden.

Een maand geleden besloten we om het spul naar onze datsja te verplaatsen, omdat het antennesnoer tijdens de renovatie per vergissing doorgesneden was. Zonder al teveel moeite kon alles aangesloten worden, maar dat wilde geenszins zeggen dat we ook een satelliet konden vinden. Na eindeloos draaien en sleutelen gaven we de moed op. Op aanraden van Andre belden we een schotelman. Een uurtje later kwam hij langs, hij liep kritisch door onze tuin en verzuchtte dat je met zoveel bomen en struiken niks kan ontvangen. Na lang zoeken vond hij uiteindelijk toch een plekje waar we Hotbird konden krijgen, andere spoetniks waren uitgesloten. Aangezien we voortaan over drie of vier Russische kanalen en BBC World zouden kunnen beschikken besloten we hem zijn gang te laten gaan.

Een uurtje later hij had de schotel geplaatst en afgesteld. Hij nam zijn gage in ontvangst en snelde haastig weg om nog iets aan zijn vrije zondagavond te hebben. We verkeerden in een euforische stemming, het was wonderbaarlijk dat alles na zoveel jaar gewoon nog werkte. Na enkele minuten sloeg de stemming om: we konden wel talloze Italiaanse en Arabische zenders, maar geen Russische of Engelse zenders vinden. Na vijf minuten werd het beeld zwart en verscheen de mededeling: no signal. Ongelukkigerwijze waren we de gebruiksaanwijzing jaren geleden kwijtgeraakt, al zou het ook kunnen dat het in Rotterdam was achtergebleven. Diep bedroefd en vol zelfverwijt -waarom had ik schotelmeneer laten gaan voordat hij de beloofde kanalen had ingesteld?- vertrok ik stadwaarts. In de trein loste mijn zwaarmoedige gemoedstoestand langzaam op. Het kon kennelijk niet anders, ik had het apparaat indertijd gewoon in Holland moeten achterlaten.

Ter hoogte van het hotel belde Natasha: de man was teruggekomen, hij had zijn eigen ontvanger meegenomen om te kijken welke zenders we konden krijgen, vervolgens had hij handmatig de gewenste kanalen op onze receiver ingesteld. Alles werkte, mijn misantropische beeld kon de vuilnisbak in. Bovendien bleek dat BVN, het kanaal voor Vlamingen en Hollanders die in het buitenland wonen op Hotbird te zitten. Na bijna 8 jaar kan ik plotseling ieder weekend Nederlandse televisie kijken.