Aanleg

Afgelopen oud en nieuw heb ik met Bjorn gevierd. Het was voor het eerst sinds jaren dat we een avondje met zijn tweeën doorbrachten. In het begin van de jaren tachtig woonden we allebei op Zuid. Niet ver van elkaar vandaan, hij in de Putsestraat, ik in de Disselstraat. Trieste, uitgewoonde, desolate straten, wachtend op hun beurt in de stadsvernieuwingscarrousel. Het waren de donkere crisisjaren en een kernoorlog lag altijd op de loer. Thatcher en Lubbers zaten stevig in het zadel en verontwaardigd links maakte een hoop kabaal en misbaar.

Als lotgenoten op de linker Maasoever kwamen er weken voor waarin we elkaar iedere dag troffen. Vaak fietste ik ’s avonds naar zijn huis en bleef de hele avond hangen. Meestal bleven we thuis, want behalve 'Spot the looney’ waren er geen leuke kroegen in de buurt. We dronken een biertje, aten een patatje, klaverjasten en keken heel veel televisie. Talloze uitzendingen van 'Dempsey en Makepeace', dat door ITV, de commerciële Engelse zender werd uitgezonden, hebben gezien. Tevens stemden we vaak af op Sky Trax en Music Box waar clips van Paul Young, Pat Benetar, Tears for Fears, Duran Duran en the Police getoond werden. Het waren de hoogtijdagen van de new wave, geen echte vastomlijnde muziekstijl, maar meer een verzameling van nieuwe artiesten die niet direct onder de noemer rock, pop of disco vielen.

Een kwart eeuw later is het weer crisis en wordt er getuige ‘Later with Jools’ ook weer leuke muziek gemaakt. In tegenstelling tot vroeger bestaat het maal niet uit frieten maar uit gerookte zalm, Franse kaas, escalopes, champagne en ambtelijk gemaakt ijs. Reeds om tien uur zien we ons genoodzaakt het schransen te staken. Bjorn begint over zijn tamelijk bescheiden buikje. Goedmoedig merk ik op dat ik ook een aantal kilo’s aangekomen ben nadat ik gestopt was met roken. ‘Ja, jij hebt altijd al tegen overgewicht moeten vechten‘, antwoordt hij. Ik kijk hem lachend aan, maar volstrekt serieus vervolgt hij: ‘jij hebt nou eenmaal aanleg voor dik zijn.'