De laatste wandeling naar de kleuterschool

Ik stelde me van alles bij de laatste wandeling naar de kleuterschool voor. Mijn dochter en ik keuvelden over de vogels die door de katten achter het raam werden nagestaard, de honden aan de lijn of de regenwormen die het voetpad probeerden over te steken. Of misschien zouden we juist een licht filosofisch gesprek hebben. Het was tenslotte een afsluiting van een periode drie jaar.

Stiekem blikte ik ook al vooruit naar de ontmoeting met de juf. Ze zou me vuil aankijken, omdat ik geen cadeau voor haar meegenomen had, zoals de andere ouders plegen te doen. Even schrok ik van mijn slechte gedachten, maar al gauw bedacht ik dat je iemand die je niet mag geen cadeau moet geven.

Ogenschijnlijk verandert er niet zoveel na de zomer, Vera’s school ligt nog geen honderd meter verderop. Iedere ochtend slenteren we vrijwel dezelfde weg. Maar toch is het anders, weldra is ze geen klein kind meer. Ze krijgt huiswerk en sjouwt met een zware schooltas. Net als met Kolja zal het moment komen dat ik haar helemaal niet meer hoef te begeleiden. Eens, al zal ik het zo lang mogelijk proberen uit te stellen.

Donderdagavond vertelde Natasha me dat ze de volgende dag geen les had en Vera een dagje mee naar haar school zou nemen. De laatste wandeling naar de kleuterschool hadden we al achter de rug, het was een alledaagse geweest en dat was maar goed ook.