De sneeuw voorbij

Sinds een week dooit het in Petersburg. De bijna drieëneenhalve maand durende ijstijd is voorbij. Het was een bijzondere winter, niet bijzonder koud maar er viel ontzettend veel sneeuw.

Naarmate de tijd vorderde raakten de mensen steeds meer ontstemd. In de metro werd er steeds venijniger geduwd. De heren stonden allang niet meer voor de dames op en jongeren deden of ze ouderen niet zagen. In de supermarkt werd je, net als vroeger, door de caissière afgesnauwd als je het waagde om niet gepast te betalen.

Met het warmere weer is de stemming ook plots omgeslagen. Vanochtend kwam er een zitplaats vrij in de metro. Niemand maakte aanstalten om er te gaan zitten. Gisterenavond remden enkele automobilisten voor het zebrapad van het Ploshed pobeda (1) af, waardoor de verbaasde voetgangers rustig konden oversteken.

Inmiddels smelt het ijs in een hoog tempo, waardoor de straten onderlopen en de veldjes in moerassen veranderen. De trottoirs en de wandelpaden zijn nat en glad. Het is moeilijk om je evenwicht te bewaren op de ijzige, ongelijke ondergrond. Na een wandeling naar de kleuterschool zitten mijn schoenen en mijn spijkerbroek onder de modderspetters. Toeval of niet, de kaplaars is momenteel in de mode. Niet enkel de klassieke groene of zwarte, maar ook hippe roze en met tijgeropdruk bepalen het straatbeeld. Behalve kinderen zijn er ook opvallend veel volwassenen die voorlopig rubber schoeisel boven leder prefereren.

Nu de sneeuw zich terugtrekt blijft er een ongelooflijke bende achter. Peuken, flessen, doppen, verpakkingsmateriaal, versleten kleding en huisvuil. Het lijkt net of iedereen de afgelopen maanden zijn afval uit het keukenraam op straat heeft gekieperd. Erger is de terugkeer van de hondendrol. Iedere keer als er sneeuwlaag wegsmelt, komen er meer te voorschijn. Het is me nooit eerder opgevallen, maar ze liggen bij voorkeur op de looproutes.

1 Plein van de victorie