Storm

De hittegolf in Rusland duurt al 2 maanden, of misschien wel langer. Ik ben er zo aan gewend geraakt dat ik me een ander weertype niet meer kan voorstellen. Tijdens mijn 3 weken durende vakantie in juli heb ik elke dag in de rivier gezwommen. De lange winter is in de vergetelheid geraakt als ware het slechts een verzinsel.

Op zondagmiddag nemen we zoals gebruikelijk een verfrissend bad in de rivier. Als we ons afdrogen zegt Natasha dat er storm op komst is. Meer dan grijze wolken kan ik niet ontwaren. De hemel trekt dicht terwijl we naar huis lopen. We betreden de tuin onder onheilspellend gesis, in de verte klinkt gedonder. Even later begint het ongemeen fel te waaien. Vliegensvlug parkeren we onze rijwielen op de veranda en brengen de was binnen. Net op als we in de hal staan breekt de hel los. In de straat knapt een imposante dennenboom als een luciferhoutje. 30 meter boomstam vliegt door de lucht en snijdt de elektriciteitsleidingen aan beide kanten van de weg in tweeën. Wel zo eerlijk, het is één klap in alle huizen van de straat donker. De weg is volledig versperd. Intussen valt de regen met bakken tegelijk uit de hemel. Het is verbazingwekkend hoeveel er in een paar seconden kan veranderen.

De tuin ligt vol afgebroken takken, de tent van Andrej is weggewaaid. Drie huizen verderop is de ravage aanmerkelijk groter. Een naaldboom is met wortel en al uit de grond gerukt en heeft bij zijn val een andere boom meegenomen. De eerste is in de aanpalende tuin terechtgekomen, de tweede is via het garagedak de openbare weg opgerold en heeft daarbij een tuinhek omvergetrokken. Na een tijdje komen de bezorgde bewoners van de Noordelijke straat uit hun schuilplaatsen om te zien of er zich geen persoonlijke ongelukken hebben voorgedaan. Het natuurgeweld heeft er voor gezorgd dat alle kleine onderhuidse spanningen tussen de buren zijn verdwenen.

Tegen de avond lopen we naar het station. Onderweg komen we af en toe een omgewaaide boom tegen. Op het station van Viritsa heerst er chaos, niemand weet of hij vandaag nog thuis komt. De kans is groot dat velen morgen niet op hun werk zullen verschijnen. Er kunnen geen kaartjes verkocht worden, omdat de elektriciteit uitgevallen is. Mensen die juist van hun kaartje af willen worden ook niet geholpen, de kassa kan niet geopend worden.

Intussen komt de geruchtenstroom op gang: er zal één trein doorgelaten worden en iedereen moet daar maar proberen in te komen. Onmogelijk, want het perron staat inmiddels boordevol. Na enige tijd komt er inderdaad een electrietska uit zuidelijke richting aangereden, maar net voor het station houdt hij stil. Niet veel later bereikt het bericht ons dat het treinverkeer de gehele avond gestremd zal zijn, omdat er op diverse plekken boomstammen over het spoor liggen.

Na ruim anderhalf uur te hebben rondgehangen besluiten we dat het geen zin heeft om nog langer te wachten. Of we gaan terug naar de onverlichte datsja, of we proberen om op een andere manier weg te komen. Natasha belt een taxi en spreekt op de nabijgelegen standplaats af. Na tien minuten komt er inderdaad een blauwe Lada aanrijden. De chauffeur is bereid om ons voor 1500 roebel naar ons appartement in Petersburg te vervoeren. 40 Euro voor een rit van 70 km is onder deze omstandigheden zeker geen te hoge prijs.