Verlenging van de verblijfsvergunning

Vroeger zonk me direct de moed in de schoenen als ik naar Avir, de Russische Vreemdelingdienst, moest. Het was er altijd zo druk dat je een paar uur voordat deze organisatie open ging op straat in de rij moest gaan staan. Als je het geluk had om diezelfde dag aan de beurt te komen, was je er nog lang niet. Je wist van tevoren nooit waar je aan toe was, omdat de regels ieder jaar veranderd werden. Je kon het nergens terugvinden, er zat niets anders op dan het aan de medewerker te vragen. Daarbij kwam dat de bezoekers in de wachtgelegenheid op schandalige wijze bij de vraagbalie werden afgesnauwd. Enkel mensen die allerlei presentjes, zoals perziken of bonbons, aan de receptioniste gaven konden op een beetje medewerking rekenen. Gelukkig hoef ik er niet zo vaak naar toe, omdat een verblijfsvergunning 5 jaar geldig is.

Enkele jaren terug werd er echter een vervelende nieuwe regel ingevoerd. Voortaan toen moest een ieder die een verblijfsvergunning heeft zich één keer jaar melden om te bevestigen dat hij het document wil behouden. Tijdens dat bezoek moet je kopieën van je verblijfsvergunning, paspoort en inkomensgegevens overleggen. Zelfs tegen deze routine check zie ik immer huizenhoog op, want één vergeten kopie en je kan weer naar huis.

Toch is het niet altijd kommer en kwel. Twee jaar geleden werden de openingstijden verruimd, waardoor de wachtrijen aanzienlijk slonken. De reglementen waren weliswaar nog net zo streng, maar de mensen werden door de medewerkers op normale wijze te woord gestaan. Vooralsnog weet ik het aan toeval, ik was op een rustige dag gekomen waarop de werknemers een goede bui hadden.

Dit jaar ging ik dan ook als vanouds om zes uur van huis met als doel een goede plek in de wachtrij te veroveren. Het was halverwege mei en vrij warm, het motregende die ochtend een beetje. Om halfzeven arriveerde ik op mijn bestemming en zag tot mijn opluchting dat ik de eerste was. Ik haalde een vel papier te voorschijn en schreef daarop kabinet 2 en 1. Reinier Jans. Nu moest ik even wachten om het papier aan de tweede klant door te geven. Na een uur was er nog niemand gekomen om me af te lossen. Verbouwereerd keerde ik huiswaarts om te ontbijten en Vera naar de kleuterschool te brengen. Daarna begaf ik me weer op weg naar Avir. Om kwart over negen kwam ik aan, de toegang was reeds geopend, er waren slechts twee personen voor me aan de beurt. Ik raakte in gesprek met een Rus die met een Française getrouwd is. Ik vertelde hem dat die ik ochtend al heel vroeg ter plaatste was. Hij glimlachte en zei dat de lange rijen allang verleden tijd waren.

De controle leverde geen problemen op. Wel merkte de dienstdoende employee op dat ik zo snel mogelijk een verlenging van mijn 'vied na zjiietjelstvo’ aan moest vragen. In Rusland moet dat tenminste 6 maanden voordat de verblijfsvergunning afloopt gebeuren. In alle rust legde ze me uit wat ik mee moest brengen. Het was in vergelijking met voorheen een heel kort lijstje: een nieuw Nederlandse paspoort plus vertaling door een tolk, een kopie van mijn huidige verblijfsdocument, mijn inkomensgegevens over het jaar 2009 en een ingevuld enqueteformulier. Tenslotte dient er 2000 roebel naar de rekening van de dienst te worden overgemaakt. Enigszins in verwarring, er was daadwerkelijk iets in het voordeel van de burger veranderd, verliet ik het pand.

Op 8 augustus heb ik een aanvraag voor de verlenging van mijn verblijfsvergunning bij Avir in het Moskovski district ingediend. Het verliep vlekkeloos. Dezelfde dame had dienst, ze vergaf me zelfs een foutje dat ik op het invulformulier had gemaakt.