Voorbij



In mijn studietijd raadde Rob Roeling, voor ingewijden Hoeness, mij aan om een boek te schrijven met als titel ‘Wat ik ook nog wilde vertellen’. We moesten hier indertijd allebei heel erg hard om lachen, al weet ik nu niet meer waarom.

Vandaag verschijnt het derde boekje, getiteld Van Berkel ZH tot Viritsa. Dat klinkt als ‘from here to eternity’ op zijn polders. De afgelopen maanden hebben de twee Berkelaren (Peet en ik) intensief aan het manuscript gewerkt. Peet haalde de foutjes eruit en spoorde onlogische zaken en gedachtekronkels op. Ik bracht trouw de aangedragen verbeteringen in de tekst aan.

Was het daar maar bij gebleven. Bij het op volgorde zetten van de vertellingen verzon ik echter steeds weer nieuwe verbindende alinea’s of soms zelfs hele verhalen die op hun beurt weer door de webmeester gecontroleerd dienden te worden. Sommige mensen noemen dit een creatief proces, Peet zal er ongetwijfeld moedeloos van zijn geworden.

Soms leek het of een boek nooit af zou komen, de verleiding is groot om er eindeloos aan te blijven slijpen. Gelukkig besloten we op een goede dag dat het relaas voltooid was. We hadden geen zin meer om er nog nieuwe passages toe te voegen. Ineens was het voorbij en wat restte was, zoals altijd, de leegte. Peet begon maar weer eens aan een onduidelijke verbouwing op landgoed Tibbab te Pamiers en ik ging weer stukjes voor de site dichten.