Eenentwintig

Het is 14 februari 2011, 8.00 uur. Ik ben 50 min 2 jaar en 3 maanden oud en als ik de thermometer mag geloven is het vandaag min 21. Hoeveel getallen kan je in een enkele zinnen kwijt? Ik mag van geluk spreken dat Kolja de weegschaal een paar jaar geleden uit zijn handen liet vallen.

Van alle cijfers stoort die eenentwintig graden onder nul me het meest. Het is namelijk niet eerlijk. Vorige week nog smolt de sneeuw. Het was glibberig en modderig op straat, maar de lente lag in het verschiet, als een mooi cadeau na alle ontberingen. Nu blijken al de glijpartijen, natte voeten en vieze modderspatten op mijn stretch jeans van C&A, die ik in Sneek gekocht heb, helemaal voor niets geweest te zijn. De winter keerde stapsgewijs terug, eerst sneeuwde alles onder en nu is het elfstedentochtweer.

Een week geleden werd ik door een venijnige buikgriep geveld. Ik was de derde, eerder waren Natasha en Vera uitgeschakeld. Na een paar dagen is iedereen weer opgeknapt en buiten is het 21. De Russen zeggen er nooit bij of het plus of min is, aangezien het zo ook wel duidelijk is.