Mild



Terwijl het in Holland zo ongeveer herfst schijnt te zijn, beleven we hier voor de tweede keer op rij een prachtige, zomer. In juni is het veertien dagen wat kouder geweest, maar voor het overige is het de afgelopen twee maanden heerlijk weer geweest.

In de Leningradski Oblast (1) zijn de zomers over het algemeen niet bijzonder lang en ook niet erg warm. Meestal is het maar enkele weken lekker weer. Het regent vaak en in juni is het soms buitengewoon kil. Eigenlijk is het alleen in juli werkelijk zomer. Halverwege augustus zakt de temperatuur rap naar een graad of 15, in feite begint de herfst dan al een beetje. Na jaren achtereen een kwakkelzomer gehad te hebben was er vorig jaar een ware hittegolf, niet alleen in het noordwesten, maar in grote delen van Rusland. In Moskou was het rond de veertig graden en de smog vanwege de oprukkende bosbranden maakte het leven in de hoofdstad bijna onmogelijk.

Ook in Petersburg en omstreken was het maandenlang heet. Iedere dag lagen er honderden mensen rond rivier de Oredjes, die door Viritsa stroomt. Het mooie weer bracht nogal wat extra bezoeker naar Viritsa. De bosjes lagen bezaaid met lege bier- en limonadeflessen, ijscowikkels en ander verpakkingsmateriaal. Voor veel bezoekers is het helaas teveel moeite om hun eigen rommel mee te nemen. Het water was halverwege het zomerreces dusdanig opgewarmd dat het nauwelijks nog verkoeling bracht.

Veel Russen klagen al snel over de hitte, een lekkere strenge winter vinden ze daarentegen prima. Het is dit jaar opnieuw daadwerkelijk heet, maar de herinnering aan de maandenlange winter doet mij zwijgen. Liever puffen in een T-shirtje dan stevig ingepakt de vrieskou trotseren. De afgelopen winter was niet bijzonder koud maar wel lang en er lag met heel veel sneeuw. Als vijftien jarige vertoefde ik een keer in een wintersportoord in de buurt van Grenoble. Niet alleen het skiën vond ik geweldig, maar vooral de sfeer. Er lag uiteraard een flink pak sneeuw en overal liepen mensen in wintersportkleding, de cafés en restaurantjes zaten vol. We bezochten met zijn drieën (Sietse Brouwer, mijn broer en ik) de bioscoop waar een nagesynchroniseerde Grease vertoond werd. Thuis zou ik dat nooit gedaan hebben, want John Travolta en Olivia Newton John waren sterren voor de discojeugd. Echter zover van Nederland verwijderd durfde ik wel te gaan. Tot mijn schaamte moest ik bekennen dat ik geroerd was toen de high school liefde tussen de hoofdrolspelers zijn aanvang nam.

Op oudejaarsdag besloten mijn ouders dat we voldoende tijd op de piste hadden doorgebracht en we vertrokken naar huis. Rond elven bereikten we ons huis aan de Rodenrijseweg in Berkel. Ik werd getroffen door de sfeerloosheid, geen sneeuw maar motregen, bovendien was er niemand op straat. Het was nauwelijks voor te stellen dat over uurtje het nieuwe jaar los zou barsten. Verveeld keek ik wat tv, verderop in het dorp knalden wat rotjes.

Tegenwoordig heb ik weinig oog voor de witte pracht. De hoogtepunten zijn de ijsbloemen op het asfalt en de verlegen, welhaast serene ochtendzon in januari. Meesttijds baan ik me onhandig in het donker een weg door de ijshopen. Het duurt twee keer zo lang om naar school of naar de metro te lopen. De gedachte daaraan stemt mij mild over de aanhoudende hitte.

(1) Provincie Leningrad