Ski-jack

In de brugklas droeg ik een vaal gewassen Wrangler spijkerbroek en cowboylaarzen, waarvan de hakken zo hoog waren dat ik er nauwelijks mee kon lopen. Tot mijn opluchting kwamen in de lente van 1976 slippers of zwarte muiltjes in de mode. Uiteraard bleef ik niet achter en kocht een paar zwarte instappers die je zo lekker uit kon schieten op het schoolplein. Ik was in de korte tijd die ik op de middelbare school had doorgebracht, erg trendgevoelig geworden. Mijn studiebollentas, die ik aan het begin van het schooljaar met me meesleepte, had ik voor een hippe legergroene pukkel ingewisseld. Dat mijn schriften kreukelden en sommige boeken er niet in pasten nam ik voor lief. Rolling Stones en Robert Plant plakte ik over Mud en Sweet in mijn Ryam. Tegenwoordig dien je je afspraken in een ‘manager’, ‘executive’ of ‘president’ agenda te noteren. Het was vroeger weliswaar niet beter maar in ieder geval leuker dan nu.

In de sportwinkel van Koudum heb ik afgelopen winter min of meer per ongeluk een ski-jack gekocht. De Lizzard hing aan een knaapje in het uitverkooprek van de enige winkelstraat in het dorp. De felle lichtblauwe kleur sprak me, na jaren een zwart jack te hebben gedragen, wel aan. Ik paste de jas en heb hem de rest van mijn vakantie in Nederland gedragen.

Na mijn terugkomst in Petersburg vroeg Kolja of ik het jack voor mezelf had gekocht. Bespeurde ik daar enig ontzag in zijn stem of beeldde ik het me in? In Rusland dragen de meeste mannen van mijn leeftijd bruine, grijze, donkerblauwe of zwarte jassen. Op weg naar kantoor of naar huis, nog twintig jaar zwoegen tot hun pension.

Enige tijd geleden liep ik langs een skaterszaak en zag dat mijn waterdichte jacket de vitrine opfleurde. Nadat ik iets dichterbij was gekomen bleek het om een ander merk te gaan, maar de kleur was exact hetzelfde. Sindsdien spot ik, met enige regelmaat, overwegend jonge mensen die zich in kobaltgetinte ski-jacks hullen. Na een kleine vijfendertig jaar hoor ik er weer helemaal bij.