Voorjaarsvakantie

Tijdens de voorjaarsvakantie verblijven we eindelijk weer eens in onze datsja. We zijn er sinds de kerstvakantie niet meer geweest. Het is de afgelopen maanden te koud geweest. Bovendien loont het nauwelijks om zaterdagmiddag, Kolja heeft ’s ochtends school, af te reizen en de volgende dag in de namiddag al weer terug te keren.

Donderdag vertrekken Natasha, Kolja en Vera, ik heb geen vrij en reis pas een dag later naar Viritsa. Als ik in het dorp arriveer zijn er maar weinig mensen in het centrum. In de avondwinkel koop ik een fles rode wijn en een liter donker bier. In tegenstelling tot in de stad zijn hier de wegen niet geveegd, tussen de meters hoge ijswanden ligt een wagenspoor waarover je kunt lopen. Af en toe moet ik in de sneeuw wanner er een auto voorbij raast. Niets wijst er op dat het jaargetijde binnenkort gaat wisselen.

Gaandeweg wordt me duidelijk dat we een ongelukkig tijdstip hebben gekozen, want de winter is aan een comeback bezig. Vrijdagochtend was het min 6 in Petersburg, in de provincie is het aanmerkelijk kouder. Ik zie dat Kolja een pad naar het hek heeft gegraven, het moet een flink karwei zijn geweest, want er ligt een meter sneeuw. In de keuken is het warm, de kachel heeft op de nachtelijke uren na constant gebrand. Het is zo heet dat ik al gauw mijn trui uittrek. Natasha heeft de raampjes in de slaapkamers opengezet.

De satellietontvanger doet het niet, ik zal het zonder de samenvatting van Hongarije - Nederland moeten doen. Het maakt me weinig uit, na de consumptie van het donkere bier ben ik volkomen uitgeteld.

De volgende ochtend is het pand sterk afgekoeld. Eigenlijk dient de kachel direct weer aangestoken te worden. Op deze manier geraken we bijzonder vlug door onze houtvoorraad heen. Zover komt het echter niet, Natasha wil na het ontbijt direct naar de stad gaan. ‘Maar het is zaterdag en ik ben hier pas een paar uur’, werp ik verbaasd tegen. Dan zwijg ik, aan haar gezicht valt af te lezen dat ze echt weg wil. Daarbij bedenk ik dat Eurosport vanavond vast wel een paar samenvattingen van voetbalwedstrijden uitzendt. Nadat we opgeruimd hebben en onze spullen ingepakt hebben is er nog wat tijd over voor we moeten vertrekken. Ik loop de tuin in en rommel een beetje met de kabel van de schotel. ‘Het werkt weer’, roept Natasha. Even overweeg ik om nog een nachtje in Viritsa te blijven.