<!DOCTYPE HTML PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.01//EN" "http://www.w3.org/TR/html4/strict.dtd">
<html>

<head>
 <title>Datsja- en stadsverhalen uit Sint-Petersburg De beklemmende kou</title>
 <link href="../stijl/stijlblad.css" rel="stylesheet" type="text/css" />
</head>

<body>

<div id="container">
 <div class="kolom1">
    <h1 class="centreer">
    De beklemmende kou
	</h1>
    De echte winter, min 15 en erger, duurt voort. Volgens sommigen is het al 3 weken ijstijd, naar mijn 
    mening zit week vier er al bijna op. Terwijl het allemaal zo goed begon, in december sneeuwde het nauwelijks 
    en vroor het niet. Een Hollandse kwakkelwinter. Wat mij betreft heerlijk. Ook in het begin van het nieuwe jaar 
    werd het niet koud, een paar graden vorst en af en toe sneeuwde het voorzichtig. Naarmate januari vorderde werd 
    het killer en killer en daalde het kwik naar 25 graden onder nul. Op zich niets bijzonders, ieder jaar is er wel 
    een extreem koude week in Petersburg. Echter, na ruim twintig dagen is het nog steeds ellendig koud.
    <br /><br />
    Ik ga alleen de straat op als het volstrekt noodzakelijk is, dat wil zeggen naar school en naar de supermarkt. 
    Ik leef al tijden in een donkere tunnel, mijn bewustzijn is vernauwd. Mijn essentie is eten, drinken en slapen, 
    alle andere zaken ervaar ik als akelige en er niet toedoende obstakels. 
    <br /><br />
    De winter laat het schoolleven ook niet ongemoeid, een derde van de leerlingen is ziek. De lokalen die op de 
    hoek liggen waren enkele dagen zo koud dat de kinderen dikke truien en jassen droegen. Ik onderbrak af en toe 
    mijn les, zodat de kinderen zich even warm konden springen. Hetgeen het leerplezier en concentratievermogen 
    overigens ten goede kwam. Mijn verhalen over ijsvrij deden het bijzonder goed in de lerarenkamer. Het idee de 
    scholen te sluiten, omdat het een paar graden vroor zodat er geschaatst kon worden was zowel revolutionair als 
    schokkend voor de staf.
    <br /><br />
    Plotseling verscheen een Bomsji (1) in ons gebouw. Hij zat meestal op de verwarming van de entree. 
    Hij liep op krukken, een voet was ingepakt in een plastic zak. Na verloop van tijd had hij een plekje gevonden 
    op de trap van de twaalfde etage, vlakbij de vuilschacht. Weldra lagen er meer spullen: een matras, een jas 
    zonder knopen, lege conserven blikjes en sigarettenpeukjes. Niemand was blij met de aanwezigheid van deze 
    havenloze persoon maar tegelijkertijd werd de man niet terug naar de moordende kou gestuurd. 
    <br /><br />
    <small>
    (1) Iemand zonder vaste verblijfplaats en documenten, er zijn vele duizenden ‘niet bestaande' zwervers in Rusland.
    </small>
 </div>
</div>

</body>
</html>