<!DOCTYPE HTML PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.01//EN" "http://www.w3.org/TR/html4/strict.dtd">
<html>

<head>
 <title>Datsja- en stadsverhalen uit Sint-Petersburg De ouderavond</title>
 <link href="../stijl/stijlblad.css" rel="stylesheet" type="text/css" />
</head>

<body>

<div id="container">
 <div class="kolom1">
    <h1 class="centreer">
    De ouderavond
	</h1>
    Jaren geleden heb ik webmeester Peet geschreven dat ik in den vreemde veel dingen voor het eerst meemaakte. 
    Denk aan een door heimwee en vrieskou verpeste verjaardag, uitgescholden worden bij de vreemdelingendienst, 
    paspoortaanvraag bij het Nederlands Consulaat, het eerste doelpunt in het zaalvoetbalteam, een bezoek aan 
    de tandarts enz. Het lijkt soms net of je aan een tweede leven bent begonnen. Na tien jaar is het nieuwe 
    er wel van af, althans dat dacht ik, maar sinds ik leraar ben, maak ik weer allerlei dingen mee.
    <br /><br />
    Vorige week donderdag vond de ouderavond plaats. Voorafgaand aan de ontmoeting gaf de conrector een 
    instructie over hoe we ons tegen de ouders diende te gedragen. Niet terugschelden of schreeuwen luidde 
    het devies. Indien iemand je onjuist bejegende, moest je het gesprek afbreken. Deze richtlijnen maakten 
    me er niet rustiger op. 
    <br /><br />
    Ik had me hoe dan ook terdege voorbereid, ik kende de namen van de kinderen en hun rapportcijfers uit 
    mijn hoofd. Daarenboven wist ik ook precies waarom welke leerling welk cijfer had gekregen. Ik kan me 
    geen gebeurtenis in mijn leven herinneren waar ik zoveel bewijsmateriaal verzameld had. Nu is het geven 
    van een rapportcijfer heden ten dage een koud kunstje, het elektronische journaal bezit een functie die 
    het gemiddelde voor je berekent. Dat iedere test even zwaar woog nam ik voor lief. Een behulpzame collega 
    wees me er op dat je bij 2.5, 3.5 en 4.5 zelf mag beslissen of je naar boven of naar beneden afrond. 
    <br /><br />
    Om 18.00 uur liep ik, bijna in looppas, naar de vierde klas. Het was een hoopvol begin, het klaslokaal zat 
    op slot en de ouders waren in geen velden of wegen te bekennen. Vol goede moed toog ik naar het volgende 
    kabinet, van klas 5v bleken twee ouders van mijn groep aanwezig te zijn (1). Van klas 5a één. 
    Het werd me duidelijk dat de opvoeders niet al te nauw betrokken waren. Na afloop daalde ik af naar 
    de tweede etage van het schoolgebouw en zocht klas 2v op. Hier trof ik wel een volle klas aan. Ik somde 
    de cijfers op, Natasha had me ingefluisterd dat ik dat behoorde te doen, en becommentarieerde de 
    prestaties van de leerlingen. Ik vond het een beetje naar om en plein public ouders uit te leggen dat 
    hun dochter of zoon een 3 had gescoord. Niemand scheen zich overigens aan deze openheid te storen. 
    <br /><br />
    Ten slotte verplaatste ik me naar het lokaal waar de ouders van klas 2a zich ophielden. De kinderen van 
    2a zijn met afstand de beste leerlingen die ik heb. Ze halen zonder uitzondering vieren en vijven. Ik 
    had dan ook het gevoel dat ik een thuiswedstrijd speelde. Na enige tijd hoorde ik mezelf zeggen 
    dat de ouders en leerkrachten samen moeten werken in de opvoeding van de kinderen. Gelukkig zag ik in 
    dat het nu werkelijk tijd was om te stoppen en verliet terstond het lokaal. In de gang kwam ik tot mezelf, 
    ik had de eerste ouderavond doorstaan en dat was op zich al een mooie prestatie. 
    <br /><br />
    <small>
    (1) De klassen worden in twee of drie groepen opgesplitst voor de Engelse les, 
    zodat je niet meer dan 10 of 11 leerlingen hebt. 
    </small>
 </div>
</div>

</body>
</html>