Wachtzitten
8 Juni is voor een bijzondere dag, niet omdat het EK begint, maar omdat ik vanaf 9.00 uur geacht word
de wacht te houden tijdens een schoolexamen. Was de afgelopen weken het klaslokaal mijn domein,
vandaag is het de karridor (1). Het is een bijzondere ervaring, het eerste wat me opvalt, is hoe officieel
het eraan toe gaat. Ging ik vroeger in een verschoten T-shirt en een spijkerbroek naar de toets, hier dragen
de jongens een colbert en de meisjes een jurk. Opvallend is ook dat iedereen een bos bloemen voor de
leerkracht bij zich heeft. Als docent krijg je hier regelmatig cadeaus: bloemen, bonbons of koffie.
Twee weken geleden was ik aanwezig bij het afscheidsfeestje van de vierde klas. Alle leraressen ontvingen
bloemen en tot mijn verbazing kreeg ik shampoo en doucheschuim in mijn handen gedrukt. In Nederland kan
zoiets niet, hier is het gebruikelijk en het zou erg ongemanierd zijn om een presentje te weigeren.
Een leerling deed onlangs een hartverwarmende poging om een hoger rapportcijfer te krijgen, hij vroeg wat
ik liever had een Mars of een Snickers. Een klasgenoot opperde om beide voor me te kopen.
Ik heb plaatsgenomen achter een tafel en overzie de bijna lege gang, aan het einde zitten 5 zenuwachtige
leerlingen, hun klasgenoten bevinden zich reeds in de klas. Iedere keer als er eentje naar buiten komt,
mag er een verse kandidaat naar binnen. Ik staar naar een lege pagina in mijn schrift en maak wat aantekeningen.
Het eerste half jaar van mijn leraarschap zit er bijna op. Eind mei gaf ik na afloop van mijn laatste les
per vergissing nog huiswerk voor de volgende dag. Zo heb ik wel meer schoonheidfoutjes gemaakt, bijvoorbeeld
door te knoeien in het klassenboek. Dit schier heilige journaal dient van doorhalingen verschoond te blijven.
Naast de papieren bestaat er nu ook een elektronische versie waarin je alles minutieus behoort bij te houden:
lesonderwerpen, huiswerk, cijfers, absentie en reden. Al vul ik altijd onbekend in als reden, dat heeft de
muziekleraar me aangeraden. Aan het eind van ieder kwartaal dienen de journalen dezelfde gegevens te bevatten.
Sommige docenten zitten dan behoorlijk in de stress omdat ze maanden achterlopen. Ik gedraag me in dit opzicht
tot nu toe voorbeeldig, mijn achterstand loopt nooit verder op dan enkele dagen. Begin juni hoefde ik enkel
een handtekening in de boeken onder mijn bijdragen te zetten. Vervolgens vroeg ik me af wat ik de hele maand
juni te doen zou hebben. In tegenstelling tot de meeste docenten heb ik geen eigen lokaal dat schoongemaakt
moet worden. Na een half uurtje voor me uitgestaard te hebben vroeg ik de conrector of ik iets kon doen.
Weldra kon ik aan de slag, in Vera’s klas moesten de gordijnen vervangen worden. Ik verbaasde me erover dat
de klasselerares zelf de gordijnen moet wassen en strijken, mijn verbazing was nog groter toen ze mij met dit
werkje opscheepte.
(1) de gang