<!DOCTYPE HTML PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.01//EN" "http://www.w3.org/TR/html4/strict.dtd">
<html>

<head>
 <title>Datsja- en stadsverhalen uit Sint-Petersburg Ansichtkaart uit Molkwerum</title>
 <link href="../stijl/stijlblad.css" rel="stylesheet" type="text/css" />
</head>

<body>

<div id="container">
 <div class="kolom1">
    <h1 class="centreer">
    Vooraf
	</h1>
    Geen papier, geen pen, geen zin. Deze opsomming kenmerkt mijn gebrek aan productiviteit. 
    Toch heb ik voldoende meegemaakt om over uit te wijden. Mijn reis naar Holland begon ruim twee weken vroeger dan gepland, 
    de aanleiding hiervoor was een zeer verontrustend telefoontje. De hartchirurg van het ziekenhuis in Sneek had mijn vader 
    verteld dat de behandeling was afgelopen. Alsof er een doodvonnis was uitgesproken. Mijn vader was bezig te sterven. 
    Mijn vliegticket kon nog omgeboekt worden en derhalve vertrok ik eerder, er op hopend dat pa zijn afscheid van deze aarde 
    lang genoeg zou uitstellen opdat ik erbij kon zijn.
    <h1 class="centreer">
     1. Ansichtkaart uit Molkwerum
	</h1>
    Het dijkgras is pas gemaaid en het ligt in gelijkmatige hopen over de helling verspreid. Ontelbare aantallen veren spoelen aan. 
    Het is me nooit opgevallen dat vogels zoveel veren verliezen. Vlak boven me zweeft een zeemeeuw, vliegen kan je het niet noemen, 
    de luchtpiraat laat zich door de wind meevoeren.  s Zomers behoort het hier druk te zijn, de camping ligt om de hoek, 
    aan de overkant van de weg is de camper parkeerplek, waar je kunt staan als je niks met caravan- of tentbewoners te maken wilt hebben. 
    Vrij kamperen met een vangnet, het is zoiets als half op jezelf wonen of het lezen van een bijna spannend jongensboek. 
    <br /><br />
    Af en toe rijdt er een groepje grijzende fietsers voorbij. Vrolijk gekleurd regenjack, driekwart broek, mooi schoeisel, 
    een licht rug- of stuurtasje tasje, soms zelf een helmpje, gewapend met een fietskaart, drinkbus en een fietscomputer. 
    Het is allemaal zo professioneel, alsof ze direct doorgereden zijn uit de Tour. Terwijl de jeugd waarschijnlijk nog lam 
    gezopen in bed ligt, maken deze vitalisten rustieke dorpen, boerenlandweggetjes, dijkpaden, bosroutes en fietspadnetwerken onveilig. 
    Ik heb met moeite 10 kilometer bijeen gepedaleerd, uit schuldgevoel en na-ijver begint mijn maag te knorren om een frikadel speciaal 
    of een patatje.
    <br /><br />
    Ik had me voorgenomen om vandaag de gehele Tour etappe uit te zitten, maar de zon en de wind hebben me uitgedaagd om een stukje te fietsen. 
    Ongeveer 6 kilometer van Koudum, net buiten Molkwerum, ligt het IJsselmeer. De kustlijn kronkelt zich naar het noorden, 
    in de verte pronkt de spits van Hindelopen. Het bruinige water slaat sissend op de zwarte keien, de suizende wind lijkt uit het einde 
    van een tunnel te komen. Aan de horizon komen de lucht en water samen, daar begint het niets, alsof je uit het plaatje stapt en 
    zoekraakt in het oneindige. Het aantrekkelijke van de kust is dat je eindeloos kunt kijken zonder veel te zien. 
    Alle onheilspellende gedachten varen eendrachtig met de zeilbootjes langzaam uit het zicht.
 </div>
</div>

</body>
</html>