Examen

De maand juni was dit jaar een speciale maand in onze familie. Kolja had zijn middelbare school afgesloten en bereidde zich voor op het 'JEGÈ', het Staatsexamen van Rusland. Dit examen heb je nodig om tot de universiteit te worden toegelaten. Russisch en Wiskunde zijn verplichte oefeningen, daarnaast dient de scholier nog tenminste een extra vak te doen. Per vak kan je 0-100 procent scoren. Het minimum aantal punten om toegelaten te worden verschilt per faculteit, in de regel heb je tussen 200-250 punten (som van 3 vakken) nodig. Kolja had 2 extra disciplines gekozen: Natuurkunde en Engels.

28 juni moest ik voor de examencommissie van het 'APPO' (Academie voor Postdoctorale Pedagogische Opleidingen) verschijnen teneinde mijn 'Attestatcia', die het recht geeft om op school les te geven, in de wacht te slepen. In mei had ik het Engelse deel van de cursus al afgelegd, maar het moeilijkste gedeelte, methodologie van het onderwijs in Rusland, lag nog in het verschiet. De afgelopen maanden was ik iedere maandag na schooltijd trouw met de metro naar Vladimirskaja gereisd, op vijf minuten loopstand van het station is het opleidingsinstituut voor docenten gevestigd.

Begin juni was ik op uitnodiging van de hoofddocent aanwezig bij het examen van de parallel groep. Zo kon ik alvast er aan wennen hoe het er straks aan toe zou gaan. Bij aankomst diende iedere student twee tickets van tafel te pakken. Op elk papiertje stond een thema, de studenten konden zich vervolgens 5 minuten op de gang voorbereiden, alvorens ze voor een driehoofdige commissie dienden te verschijnen. Als getuige werd ik behoorlijk zenuwachtig van deze opvoering. Je zult toch maar een onderwerp trekken dat je absoluut niet ligt. Een week later lachte het geluk mij toe: de leiding had besloten om de groep die de versnelde (6 maandendurende) cursus aflegde niet mondeling te toetsen maar een essay te laten schrijven. Uit de onderwerpenlijst koos ik hoe het niveau van het Staatsexamen Engels in Rusland zich verhoudt tot de Europese standaardnormen. Het leek me interessant, temeer omdat Kolja vrijwel tegelijkertijd zich op deze toets voorbereidde.

Eind mei waren Natasha en Vera naar Viritsa afgereisd, waardoor Kolja en ik samen achterbleven in onze flat. Een keer per dag ging een van ons tweeën naar de super om een pizza, diepvries patat, cola en wat groente en fruit te halen. Kolja zat achter zijn bureau te blokken, gaandeweg werd duidelijk dat hij voor Russisch, Wiskunde en Engels redelijke scores had gehaald, alles hing af van Natuurkunde dat pas eind juni zou plaatshebben. Onderwijl ging ik elke morgen naar school, want hoewel er geen lessen meer plaatsvonden tot 21 juni, diende ik acte de présence te geven. Iedere ochtend trok ik me terug in lokaal 28, haalde mijn laptop te voorschijn en werkte koortsachtig aan mijn essay over 'het JEGÈ'. ‘s Avonds belde ik Natasha om wat dingetjes die ik niet snapte voor me te vertalen. Op 17 juni leverde ik mij werkstuk in en haalde opgelucht adem. Diezelfde dag vond een seminar plaats binnen de muren van het opleidingsinstituut, ik zocht een plekje in goedgevulde zaal en in het gezelschap van een paar honderd docenten Engels luisterde ik naar een enthousiast betoog van een welbespraakte Brit. Na afloop verlootte de organiserende partij enkele fonkelnieuwe studieboeken, ik won een exemplaar met de titel: 'Exam Success, voorbereiding op het JEGÈ' Engels’. Ineens was ik er zeker van dat ik mijn bul had behaald.