<!DOCTYPE HTML PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.01//EN" "http://www.w3.org/TR/html4/strict.dtd">
<html>

<head>
 <title>Datsja- en stadsverhalen uit Sint-Petersburg Hoofdpijn en chocolade</title>
 <link href="../stijl/stijlblad.css" rel="stylesheet" type="text/css" />
</head>

<body>

<div id="container">
 <div class="kolom1">
    <h1 class="centreer">
    Hoofdpijn en chocolade
	</h1>
    Vrijdag vier oktober is het lerarendag. Voor zover mij bekend bestaat dit festijn alleen in Rusland. Op deze dag 
     feliciteren de ouders en de kinderen de leerkrachten en schenken hen bloemen, bonbons, chocolade en losse thee. 
     Op de een of manier schijnen lesgevers fijnproevers op theegebied te zijn. Voor één keer mogen de docenten achteroverhangen, 
     daar de jongeren van de bovenbouw de lessen overnemen. 
    <br /><br />
    Bij het opstaan had ik een knallende hoofdpijn en heb ik een aspirientje geslikt. De adempauze komt me uitstekend uit. 
     Twee jongens uit klas 10 houden de leerlingen bezig, terwijl ik mijn aanzienlijke achterstand in het elektronische journaal 
     probeer weg te werken. Het schooljaar is reeds vijf weken oud en ik heb nog geen letter ingevuld. Bij aanvang van het tweede 
     lesuur komen enkele ouderejaars me uit de klas halen, op de vierde etage zal een quiz voor de juffen en de meesters plaatsvinden. 
     Ik betreur het dat ik mijn werkzaamheden moet staken, maar het lijkt me leuk om aan het ongetwijfeld boeiende spel mee te doen. 
     Ons team, met de welluidende naam ‘Lunatiki’, eindigt op een eervolle tweede plaats. Mijn bijdrage is gering: taalraadsels kan 
     ik niet oplossen, de bekende Russen ken ik niet en logo’s van automerken zijn ook al geen specialiteit van mij. Edoch weet ik 
     2 punten te scoren daar ik op sterk uitvergrote foto’s de passievrucht en de lychee herken. 
    <br /><br />
    Nadat we als runners up zijn geëindigd word ik op de gang door de conrector bestraffend toegesproken. Het digitale klassenboek 
     schijnt haar weinig te interesseren, maar het handgeschreven des te meer. Subiet dien ik alle boeken bij te werken. De pil is spontaan 
     uitgewerkt, mijn hoofd gloeit, de vergelijking met Guust Flater dringt zich op. Ik haast me naar de lerarenkamer en breng de boeken 
     naar mijn klaslokaal. Het derde lesuur is inmiddels begonnen, mijn jonge plaatsvervangers proberen klas 6a een tekst te laten vertalen, 
     de respons uit de klas is matig, na enige tijd stappen ze over op galgje. Ondertussen vul ik letterlijk koortsachtig de lesthema’s, 
     cijfers, absenties en het huiswerk in. Na de bel komt Vera me gezelschap houden. Omstreeks één uur in de middag ben ik klaar. Ik verlang 
     naar mijn bed en besluit de lerarenborrel te mijden. Met twee tassen zoetigheid en vier boeketten keren we huiswaarts. 
 </div>
</div>

</body>
</html>