De Korg

In 1979 kocht ik op aanraden van mijn klasgenoot Ruud Bos een synthesizer. We hadden samen een tijdje in de punkband Itex gezeten. Ik was in een rap tempo van gitarist tot zanger gedegradeerd, zoals de slechtste speler tot keeper van een voetbalteam wordt verkozen. Nu hoefde je voor punk niet goed te kunnen spelen, maar als je er werkelijk helemaal niets van bakte en zelfs niet in de maat kon meelopen, zat er niets anders op dan de wereld te bestoken met spitsvondige, uiterst revolutionaire teksten. Ter compensatie van mijn gebrek aan virtuositeit schreef ik soms meerdere pamfletten op een dag: ‘Cars’, ‘The day the pleuris broke out’, ‘Disco rocker’. Na een optreden in een kelder aan de Rottekade ging de eerste Berkelse/Ommoordse punkbende ter ziele, en een lucratieve aanbieding voor een reünieconcert hebben we tot op heden niet ontvangen.

De Korg Ms-10 is een monophone synthesizer, dat wil zeggen dat je zoveel toetsen als je wilde kon indrukken, maar er maar één kon horen. Dit was overigens geen probleem, want meestal speelde ik een simpel bassloopje of maakte ik noise met behulp van de vele knoppen op het dashboard bij de zwevende gitaarakkoorden van Rob. Ik voelde me vaak meer een piloot van een ruimtevoertuig dan een muzikant. Onweer, storm, overvliegende zeemeeuwen, zweepslagen, je kon het nog niet zo gek bedenken of het geluid kwam uit het apparaat. Iedere vrijdag en zaterdagavond maakten Rob en ik psychedelische geluidtrips die allang niets meer met punk van doen hadden.

Kolja was in december voor het eerst DJ tijdens een schoolfeest, de reacties van zijn klasgenoten en de klassenlerares waren zeer positief. Op een site voor deejays post hij regelmatig zijn remixen. Hij heeft allerlei programma’s op zijn laptop waar ik niets van begrijp, maar waar hij zeer goed mee uit de voeten kan. Eergisteren (12 januari 2013), de aanleiding is me ontschoten, heb ik de elektronische geluidseffectenbak uit de kast gehaald. Hij heeft tenminste 25 jaar rust genoten. Kolja stofte apparaat even af en sloot het aan op zijn computer. Het werkte nog even goed als vroeger, en wat me in hoge mate verbaasde was dat Kolja, die toch helemaal in het digitale tijdperk is opgegroeid, direct gegrepen werd door het analoge monster. Hij zette een ritme aan en begon gelijk op het instrument te spelen. In alle eerlijkheid: hij bracht het er een stuk beter af dan ik dat ooit gedaan heb. Naderhand keken we even op het net en toen bleek dat de Korg tegenwoordig als vintage synthesizer doorgaat. Door ouderdom hip geworden. Kolja wil nooit op de foto, maar nu vroeg hij me een plaatje van hem en de Korg te schieten voor zijn deejay pagina.