De Olympiade Engels

Tijdens de tweede ronde van de Olympiade Engels*, die op zaterdag 23 november plaatsheeft, moet ik aanwezig te zijn. Om tien des ochtends dien me in het hoofdgebouw van onze school te melden en zal daar verdere instructies ontvangen, meer weet ik niet. Ik zorg ervoor dat ik ruim op tijd vertrek en verschijn kwart voor tien op de derde etage, de plek waar de test zal plaatsvinden. Op de afgesproken plek tref ik enkele collega’s die druk doende zijn testen in folders te stoppen. Het gaat er serieus aan toe, het doet me een beetje aan de voorbereidingen op het stemlokaal denken. In mijn gemeente Rotterdam tijd was ik vrijwilliger op het stembureau, vrijwel ieder jaar werd er wel een verkiezing gehouden

Iedere docent krijgt een lokaal toegewezen, ik krijg, als ik het goed heb, nummer 47, waar 18 leerlingen uit klas zeven worden verwacht. Ik pak een achttiental folders met toetsen en evenveel antwoordformulieren, en voeg tevens een inschrijfformulier en een instructie voor toezichthouders aan de inmiddels indrukkende stapel papier toe. Toch noch toe lijk ik het allemaal onder controle te hebben. De handleiding voor de surveillant voorspelt weinig goeds, het beslaat maar liefst vier pagina’s met ingewikkelde Russische volzinnen . Het zweet breekt me uit, waar je al niet op moet letten. Ik omcirkel ogenschijnlijk belangrijke zaken en hoor mijn collega’s uit. Een tikkeltje wanhopig poog ik zoveel mogelijk geboden in mijn hoofd te stampen: De leerlingen moeten zelf hun gegevens op het inschrijfformulier zetten, ze mogen alleen met een blauwe of zwarte pen op het antwoordformulier schrijven, De opgaven en de folders mogen de kinderen behouden. Ze mogen behalve hun pen niets op tafel hebben, zelfs geen kladpapier, tassen en jassen moeten voorin de klas worden gelegd, telefoons moeten uitgeschakeld worden. Tijdens de test mogen ze naar het toilet maar moeten hun werk aan de opzichter geven. Ze mogen geen vragen over test stellen.

Hoe krijg ik dit allemaal uitgelegd, vraag ik me, inmiddels hevig transpirerend, af. Hierbij komt nog eens dat we door een ongelukkige speling van het lot de antwoordformulieren Duits in plaats van Engels hebben ontvangen. Na wat getelefoneer met het hogere echelons luidt het devies doorstrepen en verbeteren. Ik ga verder met de bestudering van het dictaat, de zuivere werktijd bedraagt zeventig minuten. Deze gaat in nadat de scholieren zich ingeschreven hebben en volledig op de hoogte zijn gebracht van alle regels. Na de instructie moet ik klokken en de begintijd op het bord schrijven, Uiteraard ben ik bevreesd dat ik dit zal vergeten. Tenslotte moeten de ingeleverde antwoordformulieren aan de onderkant omgevouwen en dicht geniet worden, zodat alleen de antwoorden zichtbaar zijn en de gegevens van de leerling worden verborgen. Je zou haast zeggen dat de medewerkers van het Ministerie van Onderwijs bang voor fraude zijn.

Om half elf zoek ik mijn lokaal op, binnen een kwartier zitten de leerlingen al op hun plek. Tot mijn opluchting komt een docent van een andere school me assisteren, we nemen samen de do’s en don’t ‘s door, ze verbetert de antwoordformulieren en helpt me bij het uitleggen van de procedure. Hierdoor verloopt het hele gebeuren vlekkeloos. Ik schrijf zelfs de aanvangstijd: 11.05 op het bord. Na afloop lever ik de dichtgeniete antwoordformulieren en het inschrijfformulier in. Dan doet zich het eerste en enige probleem voor: ik heb twee nietjes per vel gebruikt, terwijl het er vier hadden moeten zijn. Als je het papier een beetje terugvouwt kan je inderdaad de gegevens van de leerlingen zien. ‘Heb je de instructies wel goed gelezen?’ verzucht de coördinator.

*De Olympiade is een begrip op de Russische scholen, eens per jaar wordt het georganiseerd voor alle vakken. Er zijn diverse rondes: school, regionaal, stad en nationaal niveau. Op onze school vindt de tweede schifting plaats, dat wel zeggen de beste leerlingen van Moskovski district meten hun krachten