De warmtegolf

Meestal worden we in het noordwesten van Rusland niet met een buitensporige hoeveelheid zon verwend. Met twee of drie weken in juli, een weekje in augustus en een paar dagen nazomer in september heb je het meestal wel gehad. In mei en juni regent het dikwijls en ’s nachts kan het behoorlijk koud zijn. 2013 is nu al een uitzonderlijk jaar. De winter hield erg lang stand, pas half april verdween de sneeuw en een maand later was het al 20 graden. Nu is een warme voorjaarsweek op zich geen bijzonderheid. Negen jaar geleden, begin april, toen Vera werd geboren, was het broeierig heet in de stad. Maar nu is het al weken achtereen mooi weer. Ik voel me er prima bij, een T-shirt, sandalen en korte broek, wat een heerlijkheid na de eindeloze vorst en sneeuw in de eerste maanden van dit jaar.

De afgelopen weken wandelden Vera en ik geregeld ’s avonds door de buurt. Op straat werd ik gegroet door schoolkinderen, ouders en onbekenden, waarvan ik vermoed dat ze ook iets met de school te maken hebben. Inmiddels ben ik er aan gewend geraakt in de supermarkt of op straat aangesproken te worden. Een paar weken terug polste een ouder me of ik haar dochter bijles wilde geven. Het kind zit in klas 3b, maar niet in mijn groep. Na een enthousiaste conversatie gaf ik mijn telefoonnummer. Vervolgens heb ik nooit meer iets van haar gehoord. Zo gaat dat in Rusland, er is schijnbaar iets tussengekomen.

In ons appartement op de bovenste verdieping van het twaalfhoge flatgebouw is het benauwd, vroeger, toen we op de tweede etage woonden, was het koeler in huis. Op de hoogste verdieping hebben we geen last van muggen. In de datsja wemelt het, alweer een teken dat de zomer werkelijk gestart is, van deze hongerige insecten. Je kunt geen stap in de tuin verzetten of je wordt verslonden. Tijdens de eerste dag heb ik tientallen beten opgelopen, vooral op mijn ledematen en mijn hoofd. Laat dit nu het enige nadeel zijn, ik heb het er graag voor over.