<!DOCTYPE HTML>
<html>

<head>
 <title>Datsja- en stadsverhalen uit Sint-Petersburg Duas Cervejas, por favor</title>
 <link href="../stijl/stijlblad.css" rel="stylesheet" type="text/css" />
</head>

<body>

<div id="container">
 <div class="kolom1">
    <h1 class="centreer">
        Duas Cervejas, por favor
	</h1>
     Dertien jaar hebben de webmeester en de stukjesschrijver naar deze ontmoeting uitgezien. Het gebeuren vond plaats op een 
     zomerse zaterdagnamiddag in juli 2014. Tot op het laatste moment hadden beiden hun best gedaan om dit vreugdevolle samenzijn 
     te laten mislukken; Peet door eerst te mailen dat hij niet kwam en toen toch weer wel en Rein door de aanvangstijd steeds 
     te verplaatsen: van 14.00 naar 16.00 via 17.00 werd het uiteindelijk 18.00 uur bij de ingang van de Centrale bibliotheek van Rotterdam.
     <br /><br />
     Ooit heb ik over een fictief weerzien geschreven. De voormalig bewoner van de Forsythiastraat ontmoet de vroegere ingezetene 
     van de Kleihoogt bij de stadsbieb. Peet en ik zouden in de bieb op zoek gaan naar onze publicaties. Nu ging dat vanwege afgesproken 
     tijdstip, de boeken uitleen was reeds gesloten, niet door.
     <br /><br />
     Vijf voor zes arriveerde ik op de afgesproken plek. Geheel tegen mijn verwachting in was ik op tijd. Zorgvuldig nam ik het gebouw 
     met de gele buizen in me op. Het eens zo imposante bouwwerk scheen hopeloos gedateerd in de verder zo prachtige architectuurstad. 
     Het was, gelijk zo veel dingen uit de eighties, verouderd. Een week eerder was ik geschrokken van de aanblik van het leegstaande 
     Tropicana, ooit een modern subtropisch zwemparadijs met een wildwaterbaan en een duikersbar. Modern love, Modern Talking, 
     she’s so modern, this is the modern world. De jaren zestig en zeventig werden klassiek, terwijl de tachtiger jaren vroeg ouderwets 
     zijn geworden.
     <br /><br />
     Peet was zelfs zo erg op tijd dat hij besloten had om ergens een broodje te kopen, waardoor ik hem niet waarnam. Plotseling stond 
     hij achter me. Door zijn Russische klusjesmanvest werd ik even op het verkeerde been gezet, maar het was hem toch echt. Nadat we 
     samen de vegetarische pannenkoek met hete saus opgegeten hadden, liepen we naar de Westewagenstraat om een kop koffie te drinken. 
     Op een aantrekkelijk gelegen terrasje van een Portugees restaurantje namen we plaats. Na enige tijd schoot me te binnen dat hier 
     vroeger blow café ‘The Act” was gehuisvest. Pakweg 20 jaar geleden traden Ton en ik hier met de Flashbacks, onder het oog van de 
     immer kritische fan Peet, op. Inmiddels is de geest versmallende keet overgetoverd in een mondaine ontmoetingsplek. Getroffen door 
     zoveel nostalgie en toeval begon mijn kompaan, tot vreugde van de ober, spontaan in zijn beste Portugees bier te bestellen. De 
     alcohol sloeg aan en al snel ging ons conversatie over seks, een onderwerp waarover ik nooit met mannen (ook niet met vrouwen 
     trouwens) praat. Eigenlijk hadden we hier al die jaren op gewacht, al hoeft het niet zo lang te duren voordat we elkaar weer zien, 
     stelden we vast. Wederom klonk, met een licht Berkels accent: ‘Duas Cervejas, por favor’
     <br />
     <img src="cervejas.jpg" width="740" alt="cervejas" title="cervejas" />
 </div>
</div>

</body>
</html>