Mordovija Saransk

Via Julia, die landschapsarchitect is en ooit een tuin voor een belangrijk persoon van Zenit heeft ontworpen, heb ik twee kaartjes voor een thuiswedstrijd van de trots van Petersburg gekregen. De laatste tien jaar is de club, mede door de gulle giften van Gazprom, een topclub in Rusland en speelt het ook regelmatig in de Champions League. De laatste keer dat in het Petrovskistadion bezocht was toen Kolja een jaar of dertien was, Arshavin en Kershakov en Timoshuk waren toen de sterspelers, later gingen ze naar het buitenland en inmiddels zijn ze weer teruggekeerd. Het lijkt of er niets veranderd is, behalve dan dat enkele buitenlandse sterren, waaronder de Braziliaan Hulk, het team zijn komen versterken.

Na drie keer gefoullieerd te zijn, hebben Vova en ik onze zetels gevonden. Het is bitter koud, net beneden nul en mijn tenen dreigen te bevriezen, ondanks het extra paar Noorse sokken. We hebben een toegangsbewijs voor vak 4, een beetje schuin achter het doel, niet de beste plek, maar toch is het zicht niet slecht. Totdat de wedstrijd begint, het blijkt dat we in een vak met fanatieke supporters zitten, weliswaar niet de Ultra's die aan de overkant achter de goal gesitueerd zijn, maar toch. De eerste drie minuten van de wedstrijd zie ik het veld niet, omdat het sjawls en vlaggen tijdens het eindeloze, eentonige Zenitlied boven het hoofd worden gehouden. Er zal maar een vroeg doelpunt vallen. Na de hyme kan ik nog niets waarnemen, omdat de jongelui voor me op hun stoelen blijven staan, uit arrenmoede klim ik ook maar op mijn kuipstoeltje en negeer de afkeurende opmerkingen van de mensen achter me.

Op de tribune is het geen moment stil, de lofliederen op Petersburg en Zenit, en vraag en antwoord spelletjes met de overkant van het stadion (we zijn zenit - uit Petersburg) wisselen elkaar in een moordend tempo af. De fans beschikken over een schier onuitputtelijk reportoire en hebben daarbij nauwelijks oog wat zich op de grasmat afspeelt, de kou deert ze niet, omdat ze hele match blijven dansen. Er is alleen geen wave, want iedereen in ons vak staat al. Er klinken ook geen oeh's of ah's en er worden geen spelers of scheidsrechters uitgescholden. Ik voel me tussen al deze energieke jongelui oud, het is evident dat ik jaren geleden voor het laatst naar een voetbalwedstrijd ben geweest.

Hulk is inderdaad een imposante verschijning, maar behalve een overvloedige spiermassa kan hij ook akelig goed voetballen. In een prachtig stadion in Spanje zou hij niet misstaan. De ruststand, na een slaapverwekkende eerste helft, is nul nul. Ik vrees dat ik de verkeerde match bezoek. Alleen de naam van de tegenpartij Mordovija Saransk spreekt tot mijn verbeelding, een zojuist ontdekte stam uit de steppe van Siberie troseert de oliebaronnenploeg op pure wilskracht. In de tweede helft scoort Zenit vijf keer, de ene goal is nog mooier dan de andere. Na afloop besluiten Vova en ik op temperatuur te komen in een knusse bar op Vasilievski eiland.