Beste Peet. deel 3

Beste Peet,

Had je contact met je vader of moeder nadat ze het hiernamaals hadden betreden? In 1993 werd ik een aantal keren door ma bezocht, in een droom, gedachte, waarschuwing of een handreiking, wellicht ingebeeld, maar dat doet er niet, voor mij was het echt. Somtijds voelde ik haar fysieke aanwezigheid, het scheen of ik haar aan kon raken, om raad kon vragen en troost bij haar kon vinden. Nu blijft het stil in mij. Ik wacht op een teken van pa, maar hij zwijgt. Vergeefs vraag ik hem waarom hij wegblijft uit mijn droomloze slaap. Enkel de eerste nacht, na het bezoek aan het mortuarium, zag ik hem ’s nachts opgebaard liggen. Maar er was geen contact, het was gewoon in mijn hoofd opgeslagen, als een foto die naar de voorgrond trad.

De dagen in Koudum waren intensief, allereerst moesten allerlei instanties ingelicht worden. Het was opvallend hoe snel je gevoelloos wordt voor de telefonische condolances van goed geïnstrueerde medewerkers. Voorts stond er een afspraak met de notaris over het testament op het programma. Donderdagavond heb ik de boemel van Molkwerum- Koudum naar Sneek genomen. Het was een welkome afwisseling, ik was blij om mijn aandacht op de koopjes van Kruidvat, Jack & Jones, Kijkshop en C&A te kunnen richten. Rond halftien was ik terug op de halte die tussen de twee dorpskernen ligt. Het was inmiddels stikdonker, ik had er geen rekening mee gehouden dat er geen straatverlichting was. Er was trouwens ook geen voetpad, drie kilometer heb ik het fietspad op de tast gevolgd, enkele keren ben ik in de berm terecht gekomen. Halverwege kwam ik op het idee mijn mobieltje als zaklamp te gebruiken, het apparaat gaf juist voldoende licht om niet van de weg te raken.

Ik ben nu alweer 2 weken thuis en wat me tegenstaat is dat het leven gewoon verder gaat alsof er niets is gebeurd. Ik ga naar school en geef mijn lessen, soms overvalt me het gevoel dat ik niet in Nederland ben geweest, en dat het allemaal maar een absurd verzinsel was.

Groeten,

Rein