<!DOCTYPE HTML>
<html>

<head>
 <title>Datsja- en stadsverhalen uit Sint-Petersburg Klappen voor Memphis</title>
 <link href="../stijl/stijlblad.css" rel="stylesheet" type="text/css" />
</head>

<body>

<div id="container">
 <div class="kolom1">
    <h1 class="centreer">
        Klappen voor Memphis
	</h1>
     Wanneer hebben we voor het laatste iets samen gedaan? Dertig jaar geleden had ik die vraag aan mijn vader kunnen stellen, 
     nu moet ik hem aan mezelf adresseren. Van een vriendin van Natasha heb ik twee toegangsbewijzen voor Zenit – PSV, 
     de zestiende finale van de Europa League, gekregen. Helaas had Kolja geen zin en alle andere mensen die ik benaderde 
     hadden geen tijd. Ik heb zelfs serieus overwogen om helemaal niet te gaan. Uit medemenselijkheid, momenteel imteresseert 
     hij zich niet voor voetbal, bleek mijn zoon toch bereid om me te vergezellen. Het kan verkeren, ik was buitengewoon in 
     mijn nopjes wanneer mijn vader me naar het voetballen mee nam, hetgeen drie keer voorgekomen is 
     (Fc Den Haag - Fc Amsterdam 0-1, Feijenoord - Telstar 1-0 en de Europa cup finale 1982 Aston Villa-Bayern Munchen, 
     ook al weer 1-0).
     <br /><br />
     We troffen het erg met onze zitplaatsen op de vijfde rij, een stukje rechts van de middenlijn, ongeveer ter hoogte 
     van het strafschopgebied. Lekker dicht op het veld en geen gaas dat het zicht vertroebeld. Twee vakken verder zaten 
     pakweg 30 PSV supporters, beschermd door evenveel politieagenten met helm en wapenstok, de aanhangers van de Brabanste 
     sportvereniging kunnen zich onmogelijk onveilig hebben gevoeld. Voor ons zaten drie Japanners, even dacht ik dat ze mal 
     waren geworden, aangezien ze na een verborgen commando rap zich van hun mutsen en donsjassen ontdeden. Het leek me 
     echt te koud, zo rond het vriespunt, om te gaan streaken. Ze draaiden zich om en een van de meisjes vroeg in accentloos 
     Engels aan Kolja of hij een foto van ze kon maken en duwde hem een peperdure camera in de handen. Nadat hij had afgedrukt 
     trokken de drie Japanse fans hun jackets weer over de blauwe Zenitshirts aan.
     <br /><br />
     Hoewel ik dus tussen de vrijwel alleen maar Russen zat, voelde me toch een PSV supporter. De wedstrijd was zeer vermakelijk, 
     de Eindhovenaren gaven goed partij, maar hadden weinig geluk. Het hoogtepunt van de wedstrijd was een actie van Depay. 
     Hij kreeg het leder nabij de middenstip aangespeeld, met een tegenstander in de rug, draaide om zijn as en paste de bal 
     in de voeten van een opkomende speler. Het was een prima actie van Memphis, maar wat opmerkelijker was de consensus, 
     de Petersburgse toeschouwers onderbraken hun gezang om voor die nieuwe ster te applaudiseren.  Het leek  wel afsproken werk.
     <br /><br />
     Na afloop liepen Kolja en ik 2 kilometer over de Bolsjoi Prospekt naar metro station Petrogradskaja, het nabijgelegen 
     Sportivnaja is na elke voetbalwedstrijd een paar uur gesloten. Kolja had er, ook al deed hij het voor mij, duidelijk schik 
     in. Bij de halte aangekomen besloten we eerst wat te gaan eten bij Kentucky Fried Chicken. Hij nam een cola en ik een pilsje, 
     zoals ik en pa 30 jaar geleden, zo klopte er toch nog iets met vroeger.
     <br /><br />
     <img src="memphis.jpg" width="800" alt="memphis" title="memphis" />
 </div>
</div>

</body>
</html>